تهویه غیر تهاجمی و جداسازی بیمار از ونتیلاتور

مطالعات نشان داده‌اند که ماسک صورت بهتر از ماسک بینی تحمل می‌شود. تهویه مکانیکی غیرتهاجمی با ماسک بینی یا صورتی و یک دستگاه BiPAP قابل ارائه است.

• کاهش احتمال بروز پنومونی بیمارستانی
• افزایش راحتی
• طبیعت غیرتهاجمی ونتیلاتور

• در نارسایی تنفسی نوع یک و دو
• زمانی که لوله گذاری بیمار ضروری نیست.

1. بی ثباتی همودینامیک
2. دیس ریتمی
3. آپنه
4. عدم همکاری بیمار
5. عدم تحمل ماسک
6. عدم توانایی در حفظ راه هوایی باز
7. پاک سازی ترشحات

تهویه مکانیکی غیر تهاجمی با ماسک بینی یا صورتی و یک دستگاه BiPAP قابل ارائه است.

در این روش ازترکیب (PSV) ونتیلاتور یا فشار مثبت راه هوایی دمی (IPAP) و (PEEP) ونتیلاتور یا فشار مثبت راه هوایی باز دمی (EPAP) برای کمک به تنفس خودبخودی در بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در دم بیمار با دریافت PSV or IPAP حجم جاری و تهویه در دقیقه را افزایش می‌دهد که کاهش Paco2 افزایش تهویه آلوئل و کاهش استفاده از عضلات تنقسی را بهمراه خواهدداشت.در بازدم بیمار با دریافت PEEP or EPAP ظرفیت باقیمانده عملی را افزایش داده که موجب افزایش Pao2 می‌گردد.

کلید موفقیت در این متد از نظر پرستاری فیت بودن ماسک می‌باشد؛ بطوریکه نشت هوا و احساس ناراحتی با فیت بودن ماسک برطرف می‌گردد.

استفاده از پانسمان transparent در مناطق فشار از نشت هوا و نکروز پوست جلوگیری می‌کند.بیمار در وضعیت سر ۴۵ در جه بالا خوابانده می‌شود. بیمار از نظر پری شکم و احتمال آسپیراسیون مانیتور می‌شود.در صورت نیاز از نازو گاستریک تیوب استفاده می‌شود.

معمولا در شروع این نوع تهویه، بیمار مضطرب و ممکن است دچار دیس پنه آ باشد در این زمان پرستار نبایستی بیمار را تنها بگذارد (حداقل ۳۰ دقیقه). دادن آرام بخش زیاد ممنوع است.

متد weaning  با توجه به  بیمار، وضعیت ریه، مدت زمان دریافت تهویه مکانیکی انتخاب می‌شود.

سه روش عمده شامل موارد زیر هستند:

T-TUBE(T-piece) trails

(Synchronized Intermittent Mandatory Ventilation(SIMV

(Pressure Support Ventilation (PSV

تریال قطعه تی  با جداکردن موقتی بیمار از ونتیلاتور در مدهای assist/control –CMV صورت می‌گیرد.

هدف افزایش مدت تنفس خوبخودی و جدایی از دستگاه می‌باشد. حین این فرآیند خستگی عضلات تنفسی مورد توجه قرارمی‌گیرد.

CPAP) constant positive airway pressure) برای جلوگیری از آتلکتازی و اصلاح اکسیژناسیون  ممکن است مورد استفاده قرارگیرد.

1. هدف از SIMV  در جداکردن بیمار از ونتیلاتور انتقال تدریجی حمایت تهویه به تنفس خودبه خودی می‌باشد.
2. تعداد تنفس ماشین بتدریج کاهش داده می‌شود (۱-۳) و بعد از گذشت ۳۰ دقیقه از بیمار ABG گرفته می‌شود.
3. این متد کار تنفس را افزایش می‌دهد؛ پس بیمار باید از نظر خستگی عضلات تنفسی مانیتور گردد.

• از مد PSV استفاده می شود بطوریکه بیمار بتواند تحت فشار حمایتی حجم جاربی ۱۰ – ۱۲ سی سی /کیلوگرم داشته باشد.
• در این متد  بتدریج از مقدار فشار مثبت برای حکایت از بیمار کاسته می شود تا فشار به ۳-۵ سانتی متر آب و حجم جاری ۱۰- ۱۵ سی سی/کیلوگرم برسد.اگر بیمار این وضعیت را تحمل کند اکستوبه خواهد شد.

1. توجه به سطح هوشیاری بیمار
2. ثبات فیزیولوژیک و همودینامیک
3. کفایت اکسیژناسیون و تهویه
4. ظرفیت تنفس خودبخودی
5. سرعت تنفس و الگوی آن
6. دو شاخص اصلی ظرفیت حیاتی بالای ۱۵ سی‌سی/کیلوگرم و فشار منفی دمی NIP–۳۰ سانتی‌متر آب یا کمتر
7. بیمار در وضعیت نشسته قرار داده شده و  برای اطمینان از بازماندن راه هوایی انجام ساکشن ضروری است.
8. در مورد پروسیجر به بیمار توضیح می دهیم.
9. توجه به علایم عدم تحمل  weaning

1. کاهش سطح هوشیاری
2. افزایش فشار سیستولیک یا کاهش آن به میزان ۲۰ میلیمتر جیوه
3. فشار دیاستولیک بیشتر از ۱۰۰ میلیمتر جیوه
4. افزایش ضربان قلب به ۲۰ ضربه در دقیقه
5. PVC بیش از ۶ تا در دقیقه یا بروز تاکیکاردی بطنی
6. تغییر در قطعه ST معمولا بالارفتن مشاهده می‌شود.
7. تعداد تنفس بیش از ۳۰ تا  در  دقیقه یا کمتر از ۱۰ تا در دقیقه
8. افزایش تعداد تنفس -۱۰ تا در دقیقه
9. حجم جاری تنفس خودبخودی کمتر از ۲۵۰ سی سی
10. افزایش paco2 5-8 میلی‌متر جیوه یا PH کمتر از ۷٫۳۰
11. Spo2 کمتر از ۹۰%  استفاده از عضلات تنفسی فرعی
12. شکایت از دیس پنه، خستگی یا درد
13. حرکت کاذب دیواره قفسه سینه

خواندن این مطلب مفید است: مراقبت های پرستاری از بیمار تحت ونتیلاتور