سندروم کروپ (خروسک) و مراقبتهای پرستاری آن

كروپ يك واژه كلی است كه به مجموعه علايمی كه شامل گرفتگی صدا، سرفه خروسكی- حالت پارس كردن يا «عوعو» كردن- و درجات متفاوتی از مشکلات تنفسی ناشی از تورم يا انسداد حنجره است، به کار می رود. در نوزادان و کودکان کوچکتر در مقایسه با کودکان بزرگتر از اهمیت بیشتری برخوردار است علت آن شیوع بیشتر عفونت ها دراین گروه سنی وکوچک بودن قطر راه هوایی است که موجب می شود راه هوایی با التهاب یکسان در معرض تنگی بیشتر قرارگیرد. کروپ یک بیماری تنفسی شایع دوران کودکی است و در پسرها بیش از دخترها رخ می دهد. ابتلا به کروپ از اواخر پاییزاوایل زمستان بیشتر است و عمدتا در کودکان 6 ماهه تا 3 ساله بروز می کند.

1. گلودرد
2. ترشحات چرکی
3. سرفه
4. ریزش بزاق
5. تب
6. گرفتگی صدا به صورت قورباغه یا خروسکی
7. فرورفتگی بالا و پایین جناغ
8. رنگ پریدگی
9. احتقان بینی
10. تنگی نفس
11. نبض و تنفس سریع
12. درد هنگام بلع
13. حلق متورم و قرمز
14. سردرد
15. درد عضلانی
16. بیقراری و تحریک پذیری

1. لوله گذاری و تهویه مکانیکی در جهت پیشگیری از انسداد راه هوایی صورت می گیرد.
2. کودکان مشکوک به کروپ آنتی بیوتیک وریدی دریافت می کنند.
3. کورتیکو استروئیدها برای کاهش ادم ممکن است در طول ساعات اولیه درمان مفید باشد.
4. رطوبت زیاد با بخار سرد برای اکثر کودکان راحتی و آرامش را فراهم می کند. در بیمارستان برای شیرخواران از هود و برای کودکان نوپا از چادر اکسیژن و اکسیژن مکمل استفاده می شود.

1. کنترل مداوم وضعیت تنفس (سیانوز ، تاکی پنه، رتراکسیون استرنوم، پرش پره های بینی) بعلاوه پالس اکسی متری متناوب جزئی از مشاهدات پرستاری است.
2. وسایل اینتوباسیون و ماسک دریچه دار سالم باید در دسترس باشد.
3. انفوزیون مداوم مایعات وریدی ضرورت دارد.
4. به منظور پیشگیری از آسپیراسیون و کاهش تقلای تنفس در کودکان مبتلا به دیسترس تنفسی شدید و تعداد تنفس بیش از 60 بار در دقیقه در شیرخواران نباید چیزی از راه دهان داده شود.
5. استفاده از بخور سرد مرطوب سبب آرامش و انقباض عروق ملتهب میشود.
6. کودک باید در حالت نشسته کامل باشد چون اين حالت به آسان شدن تنفس او كمك می كند.
7. معاینه گلو با آبسلانگ ممنوع است چون ممکن است معاینه منجر به انسداد کامل شود.

منبع:

کتاب ونگ- بیماری کودکان (مبحث اختلالات تنفسی)