اقدامات اورژانسی در کودکان ترومایی

اگرچه ضربه در سنین کودکی نسبتا نادر است ولی با این حال در کودکان عامل بیش از ۸۰۰ مرگ در سال است. بیشتر صدمات وارده به کودکان ناشی از تصادفات اتومبیل و اغلب در اثر برخورد اتومبیل با کودک است تا تصادفات دو اتومبیل با یکدیگر. هدف از ارائه این مطلب ارتقای اقدامات اورژانسی جهت کودکان که در اثر ضربه یا تروما به بیمارستان مراجعه می کنند؛ است.

به هنگام مراجعه کودک به علت ضربه و یا تروما به قسمت اورژانس، تیم پزشکی و پرستاری باید آمادگی کامل برای درمان داشته باشند. اقدامات احیاء باید مانند بالغین صورت گیرد که عبارت است از برقراری و نگهداری هوایی، برقراری تهویه مناسب و نیز برقراری جریان خون کافی، علاوه بر مشکلاتی که به هنگام اقدامات احیاء پیش می آید، پرستاران و کارکنان بخش اورژانس ممکن است با رفتارهایی از جانب بیمار و اطرافیان روبرو شوند . کودکان با توجه به سن شان معمولا در قسمت اورژانس به درد و تحریکات مختلف عکس العمل های متفاوتی نشان می دهند به عنوان مثال جهت تعیین نوع واکنش شیرخواران و کودکان نوپا باید از والدین شان کمک خواست. ولی کودکان در سنین مدرسه معمولا کامل بوده و منشاء درد را دقیقا مشخص کرده و شرح حال کاملی می دهند و می توان از آنها برای پی ریزی طرح درمانی استفاده کرد.

در کودکان چون حجم خون خالص کمتر است لذا این گروه سنی به محض کوچکترین خونریزی بیش از بالغین در معرض خطر کم بودن حجم خون (hypovolemia) قرارمی گیرند . اگرچه به علت انقباض عروقی شریانی افت فشار خون آنها کمتر است. به همین دلیل کودکان تا مدت طولانی قادرند فشار خون خود را ثابت نگهدارند. ولی بعد از سپری شدن این مدت فشار خون به طور ناگهانی افت شدیدی می کند. در صورتیکه وضعیت همودینامیکی بیمار ثابت نباشد، باید بلافاصله رگی را بازنگهداشت تا مایعات کافی از طریق رگ انفوزیون گردد. ضایعات ریوی معمولا در تصادفات شدید کودک با اتومبیل، سقوط از ارتفاع زیاد و محرومیت عاطفی کودک (child Abuse) ایجاد می شود. برای درمان این ضایعات باید اقدامات گسترده تری صورت گیرد. لذا باید بیمار از بابت وجود ضایعات احتمالی دیگر بررسی شود. تاکی پنه و صداهای تنفسی مشکوک دیگر ممکن است وجود داشته باشند.
تجویز اکسیژن، ثبت اکسیژناسیون خون، ایجادسرفه  و فیزیوتراپی تنفسی مرتب با ایجاد تنفس های عمیق به منظور پیشگیری از آتلکتازی انجام می گیرد و به منظور پیشگیری از ادم حاد ریه، مقدار مایعات تجویزی باید محدود گردد. احتمال شکستگی دنده در کودکان خیلی کمتر از بالغین است چون دنده های کودکان نرمتر است. مگر در تصادفات خیلی شدید که باید فکر صدمات دیگر در سایر اعضای بدن بود.

درمان شکستگی دنده: کاهش درد به وسیله مسکن، ورزش های تنفسی به صورت نفس های عمیق و استفاده از بالش و یا وسایل نگهدارنده دیگر به هنگام سرفه کردن، در موارد شدید احتمال هموتوراکس پنوموتوراکس نیز وجوددارد که باید از Chest Tube نیز استفاده شود.

پرستار چه در بخش اورژانس و چه در بخش های ویژه در ابتدا باید سطوح هوشیاری بیمار را محاسبه نماید و از بازبودن راههای هوایی بیمار مطمئن باشد. برای جبران مایعات از دست رفته دو رگ مطمئن از بیمار بگیرد و به هنگام ویزیت پزشک بر بالین بیمار باشد و تمام دستورات پزشک را به درستی چک و کنترل نماید. کنترل علایم حیاتی بیمار تا ثبات وضعیت بیمار هر ۱۵ دقیقه و بعد از دستور پزشک در بخشهای ویژه حداقل هر ۲ ساعت چک شود. کنترل جذب و دفع، تغییر وضعیت، دهانشویه و شستشوی پرینه نیز طبق دستور پزشک انجام شود. کلیه اقدامات پرستاری تا زمانی که بیمار در بخش های اورژانس و بخش های ویژه بستری می باشد با دقت و زیرنظر دستورات پزشک کاملا انجام گیرد تا بیمار بعد از ثبات GCS و بهبودی کامل به بخش Post ICU انتقال یابد.

همان طور که قبلا ذکرشد سالیانه ۸۰۰ مورد مرگ ناشی از ضربه در سنین کودکی گزارش شده است. که ضربه های مغزی در کودکان نسبتا شایع است و بیشترین علت مرگ را در تصادفات در کودکان بالای یک سال تشکیل می دهد. در هر حال ضربه به هر نقطه ای وارد شده باشد اساس درمان عبارت است از: نگهداری عملکرد قلبی– ریوی، اندازه گیری فشار داخل جمجمه Intra Cranial Pressure(ICP) و جلوگیری از بالارفتن آن. مراقبت های تنفسی که عبارت است از: لوله گذاری و تهویه مکانیکی به منظور ایجاد آلکالوز تنفسی خفیف (Paco2 بین ۳۰ تا ۳۵ Torr تعیین گردد). بیمار باید در آرامش باشد و برای این کار می توان از خواب آورها و داروهای آرام بخش استفاده کرد. سایر اقدامات دارویی با دیورتیک ها داروهای اسموتیک مثل مانیتول استفاده می شود. در کلیه موارد اقدامات درمانی دارویی و پاراکیلینیکی مثل: MRI ,CT و X RAY های موردنیاز و نیز آزمایشات مورد نیاز می باشد و بعد از اقدامات پرستاری همزمان با اقدامات پزشک جهت بهبود وضعیت بیمار به عمل می آید تا در صورت امکان بیمار با انجام مراقبت های درمانی پزشکی و پرستاری بهبود یافته و هرچه سریع تر از بیمارستان ترخیص و به آغوش خانواده خود باز می گردد.

گردآوری مطلب از:

خانم نصیری (سرپرستار بخش اورژانس) با مختصری ویرایش