آسيفكسي نوزادان -بخش اول

اختلال در اكسيژن رساني بافتي در دوران جنيني و بدو تولد آسيفكسي گفته مي شود، روند آن هيپوكسمي، كربوكسمي و در نهايت اسيكمي و اسيدوز متابوليك مي‌باشد.

در هيپوكسي، اگر سيستم تنفسي نوزاد متولد شده سالم باشد. براي مدت 2 الي 3 دقيقه تاكي پنه بروز مي‌كند. در اين مدت زمان ضربان قلب تغيير نمي كند اما با تداوم هيپوكسي، ضربان قلب به تدريج كاهش يافته و يك آپنه گذرا به مدت 5/1 – 1 دقيقه بروز مي كند ( آپنه اوليه ) كه با سيانور همراه بوده و با پيشرفت هيپوكسي ( 8 دقيقه ) ضربان قلب به كمتر از b/m 100 رسيده ، نوزاد رنگ پريده شده و براي مدت 2 تا 3 دقيقه تنفس وي به شكل gasping درمي‌آيد.( تنفس هاي غير طبيعي سطحي و نامنظم با تعداد 6 تا 10 بار در دقيقه ) ( آپنه ثانويه ) و در اين زمان است كه آسيفكسي بروز مي كند.

NICU

 علل

1-   علل مادري :  ديابت، هپرتانسيون، پره اكلامپسي و اكلامپسي، استفاده از الكل و سولفات منيزيم، داروهاي بتا آدرنژيك و ناركوتيك،  عفونت، دكولمان پرويا

2-  علل جنيني:  نماي غير طبيعي، آسپيراسيون مكونيوم،  سپسيس ، هيپوولمي، پرولاپس بند ناف، نواقص مادرزادي

عوارض آسيفيكسي در ارگان‌هاي مختلف

 مغز: انسفالوپاتي، هيپوكسيك، تشنج، ادم مغز، انفاركتوس،

 قلب: نارسايي قلبي،سكته قلبي ، نارسايي دريچه اي

 ريه: ديسترس تنفسي، شنت راست به چپ

 كبد: انفاركتوس، نكروز كولستاز

 كليه: نكروز حاد توبولر يا كورتيكال

 روده: گاستروپاتي، زخم و خونريزي گوارشي

 خون: DIC ، گانگرن محيطي

 نكته: برخلاف بالغين، در نوزادان غالباً ايست تنفسي بر ايست قلبي مقدم است. يعني ابتدا نارسايي و ايست تنفسي بروز مي‌كند و سپس براديكاردي و آسيستول رخ مي دهد. شناسايي علائم آسيفكسي كه شامل: خواب‌آلودگي، كاهش و ضعف رفلكس ها، تحريك پذيري، ناله يا صداي خرخر مانند بازدمي ( Grunting ) حركات پره‌هاي بيني، رتراكسيون قفسه سينه، تاكي پنه، آريتمي، تاكي و برادري كاردي، ضعيف شدن نبض ها، هيپوتانسيون ( كبودي نواحي مختلف و نامنظم پوست ) رنگ پريدگي سيانوز، تعريق وخشكي مخاط مهم است.

يكي از علائم هيپوكسمي ، كاهش پرفيوژن بافتي نوزاد است اما ممكن است به طور طبيعي يا در صورت هيپوترمي ديده شود. براي تشخيص علائم همراه و برطرف شدن ، گرم شدن كمك كننده است .

اقدامات

1-   نوزاد را به محل گرم و زير راديان وارمر مي بريم و كاملاً خشك مي‌كنيم با دو عدد شان، شان اول بعد از خشك كردن نوزاد، كه اول سرش بايد خشك شود، كنار گذاشته و با شان دوم قرار مي دهيم.

2-   ساكشن دهان و با در نظر گرفتن تحريك پذيري نوزاد. وقت زيادي صرف تحريك نمي كنيم و اين تحريك با ماساژ پشت نوزاد انجام مي شود.  سپس قلب و تنفس  نوزاد را ارزيابي مي كنيم.

3-      اكنون 30 ثانيه گذشته، با اطمينان از باز بودن راه هاي هوايي :الف – اگر تنفس شروع نشده يا  تعداد ضربانات قلب زير 100 باشد تهويه تنفسي با فشار مثبت با اكسيژن 100% ، 20 تا 30 ثانيه داده ميشود

ب- اگر فعاليت تنفسي و قلب نرمال است، ولي نوزاد  سيانوزه است، به نوزاد اكسيژن 100% داده شود.نكته ساكشن ناز و فارنژيال تنها در موارد دفع مكونيوم كاربرد دارد.