خشونت علیه پرستاران در بیمارستانها

به نقل از خبرگزاري مهر خشونت شغلی علیه پرستاران و عوامل مرتبط با آن در قالب یک پایان‌نامه کارشناسی ارشد پرستاری در بیمارستانهای روانپزشکی استان اصفهان بررسی و عنوان شد.

اعظم رشیدی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد با گرایش روان‌پرستاری از دانشکده پرستاری مامایی تهران گفت: خشونت محل کار یکی از نگرانی‌های پرستاران شاغل در بخشهای روانپزشکی است و بخشهای روانپزشکی به عنوان محل کار خطرناک برای پرستاران است.

وی ادامه داد: در این بخشها پرستاران همواره در معرض خشونت از طرف بیماران، همراهان و ملاقاتی‌ها هستند سازمان بهداشت جهانی خشونت علیه پرستاران را یک معضل جهانی و عالم‌گیر می‌داند.

این کارشناس ارشد روان‌پرستاری گفت: موسسه ملی ایمنی و سلامت کار خشونت محل کار را به هر گونه درگیریهای فیزیکی، تهدیدات به خشونت و پرخاشگری که به پرسنل در حال انجام وظیفه تسری می‌یابد تعریف می‌کند.

رشیدی با بیان اینکه بر اساس نتایج مطالعات میزان وقوع خشونتهای کلامی و فیزیکی علیه پرستاران بخشهای روانپرستاری مشخص نیست، افزود: عواملی چون کمبود پرستار، ازدحام بخشهای روانپزشکی و افزایش طول مدت بستری بیماران روانپزشکی در وقع خشونت بسیار تأثیر دارد.

وی ادامه داد: با وجود آنکه این پدیده مخرب بالینی عواقب منفی زیادی بر پرستار، بیمارستان و ارباب رجوع بر جا می‌گذارد اما هنوز در کشور این موضوع جدی گرفته نشده است.

این کارشناس ارشد روان‌پرستاری گفت: این مطالعه به روش مقطعی در زمستان 91 انجام شد جامعه پژوهش شامل همه‌ پرستاران و بهیاران در بیمارستانهای روانپزشکی استان اصفهان بودند ابزار گردآوری داده‌ها در این مطالعه پرسشنامه برگرفته از پرسشنامه‌ استاندارد بود که سازمان جهانی کار، سازمان بهداشت جهانی، انجمن بین‌المللی پرستاران و انجمن بین‌المللی خدمات عمومی طراحی کرده بودند.

رشیدی افزود: در مجموع 258 پرستار مطالعه شدند میزان خشونت کلامی علیه شرکت‌کنندگان در مطالعه 95.5 درصد و خشونت فیزیکی 45.8 درصد بود. 43.8 درصد پرستاران تجربه هر دو خشونت را داشتند و 4.5 درصد هیچ نوع مواجهه‌ای نداشتند.

وی یادآور شد: بر اساس نتایج این پژوهش تجربه کاری، شیفت کاری، جنس، قومیت، تحصیلات، وضعیت حرفه‌ای، وقت کاری، تعداد پرسنل، بخش محل کار، جنس و نوع بیماری با خشونت فیزیکی رابطه معنی‌داری داشت.

این کارشناس ارشد روان‌پرستاری گفت: میزان مواجهه با خشونت در پرستاران بیمارستان‌های روانپزشکی استان اصفهان قابل ملاحظه است و چالش بزرگی است ابعاد مخرب این پدیده بر پرستاران و مدیریت این بیمارستان‌ها آثار سوء بر جا می‌گذارد. چون استراتژی مدون و پیگیری مجدانه وجود ندارد عواقب فراوان و نارضایتی شغلی ایجاد شده و پرستاران حفظ امنیت و تقویت رویکردهای مدیریتی خصوصاً در بحث آموزش و پیگیری و گزارش‌دهی را خواستارند.