جراحی های ترمیمی و زیبایی سینه

اعمال جراحی زیبایی سینه بطور کلی به چند دسته تقسیم می‌شوند.

1. بازسازی سینه بعد از اعمال جراحی سرطان پستان
2. بزرگ کردن سینه‌ها (پروتز سینه)
3. بالاکشیدن و سفت کردن سینه‌ها (ماستوپکسی)
4. کوچک کردن سینه‌ها (ماموپلاستی)

آمار اعمال جراحی سینه در خانم‌ها در کشورمان بطور روزانه در حال افزایش است و با اطلاع‌رسانی درست، می‌توان به بیماران برای انتخاب روش مناسب درمان کمک کرد.
سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در بانوان است. عوامل زیادی زمینه‌ساز احتمالی بیماری هستند. امروزه تشخیص و درمان به موقع و زودهنگام باعث شده که سرطان سینه تا حدود زیادی کنترل شود. در این مقاله در مورد عوامل خطرساز و نحوه تشخیص و درمان سرطان سینه صحبت نمی‌کنیم بلکه روش‌های بازسازی سینه بعد از عمل جراحی ماستکتومی را شرح می‌دهیم.

بیشتر بدانیم: تشخیص بموقع بدخیمی مشکل سینه با معاینه

بازسازی سینه بعد از ماستکتومی از نظر زمانی یا بطور همزمان با عمل جراحی اول انجام می‌شود که تابع شرایط خاصی است و بستگی به وضعیت بیمار، وسعت بیماری و مهارت جراح دارد یا بعد از گذشت زمان حداقل سه سال از عمل جراحی ماستکتومی که احتمال عود موضعی سرطان کمتر باشد انجام می‌شود.‏

بطور کلی بازسازی سینه برداشته شده یا توسط پروتز یا توسط نسوج سایر قسمت‌های بدن و یا ترکیبی از هر دو روش قابل اجراست.
در افرادی که سینه برداشته شده رادیوتراپی نشده باشد و پوست کافی وجود داشته باشد می‌توان در یک مرحله پروتزگذاری و در مرحله دیگری که حداقل شش ماه بعد خواهدبود بازسازی نوک سینه را انجام داد. ولی اگر پوست باقیمانده کافی نباشد، لازم است ابتدا با گذاشتن وسیله گشادکننده پوست (tissue expander) سایز مناسب را به دست آورد و سپس در مرحله بعدی پروتزگذاری و سپس بازسازی نوک سینه را انجام داد.
در افرادی که سینه برداشته شده رادیوتراپی شده است به دلیل اینکه پوست سفت و خشک می‌شود و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد حتماً لازم است که از نسوج سایر قسمت‌های بدن استفاده شود این نسوج شامل فلپ‌های عضلانی-پوستی از ناحیه شکم (TRAM Flap) و یا عضله پشتی قفسه سینه (Latismus dorsalis flap) است.
اگر سینه سمت مقابل بزرگ و یا افتاده باشد می‌توان همزمان عمل جراحی ماموپلاستی و یا ماستوپکسی با یا بدون پروتز را برای سمت مقابل انجام داد. نکته مهم از نظر زیبایی ایجاد تناسب بین دو سینه است. باید تا حد امکان سایز دو سینه هماهنگ و به هم نزدیک باشد هر چند که تقارن کامل هیچ‌گاه ایجاد نخواهد شد.

عمل بازسازی سینه در تمام خانم‌هایی که درمان سرطان کامل گردیده است حتماً توصیه می‌شود. در فرهنگ ما به دلیل محجوب بودن بیماران تعداد این اعمال بسیار کم است. در حالی که در سایر کشورها بیشتر بیماران بعد از ماستکتومی تحت عمل جراحی ترمیمی قرار می‌گیرند و هماهنگی لازم بین بخش‌های سرطان و بخش‌های ترمیمی در بیمارستان‌ها وجود دارد. خانم‌هایی که بازسازی سینه را انجام می‌دهند از روحیه بسیار بالاتری برخوردارند و اعتماد به نفس خود را دوباره به دست می‌آورند، در حالی که اگر بازسازی سینه انجام نشود بسیاری از بیماران دچار مشکلات روحی-روانی، خانوادگی و گاهی مشکلات اجتماعی نیز می‌شوند.‏
اگر شما آنقدر قوی بودید که یک بیماری بزرگ را پشت سر گذاشتید پس توانایی و لیاقت انجام بازسازی سینه را نیز دارید.

بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان است. این فرایند شامل عمل جراحی است که پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.
برآوردها و حدس ها حاکی از آن است که بیش از سه میلیون زن در سراسر دنیا در 35 سال اخیر پروتز سینه گذاشته اند و هر سال دهها هزار زن می خواهند که تحت این عمل جراحی قرارگیرند. بسیاری از زنان تصور می کنند که انجام عمل بزرگ کردن سینه باعث بهبود و بهترشدن اندازه و شکل سینه ی آنها می شود؛ چون بر این باورند که سینه هایشان بسیار کوچک و اندازه یا شکلش ناموزون و نامتوازن یا غیرجذاب است. بعضی از زنان سینه هایی دارند که کاملا رشد نکرده است یا بعد از حاملگی یا تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شکلش را از دست داده و تغییر کرده اند.
تصمیمی که برای انجام عمل بزرگ نمودن سینه گرفته می شود، باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد و نباید صرفاً برای خشنودکردن کس دیگری گرفته شود. مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و شکل ظاهری بیمار کمک کند. تمام فواید بالقوه مورد بحث، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار می گیرند.
امروزه خانمی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد، حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد، بدین طریق می تواند نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر را بدست آورد. بعضی از این حق انتخاب ها عبارتند از: نوع، اندازه پروتز و برش ایجادشده جهت جاگذاری پروتز سینه. مشخصاً برای هر انتخاب فواید و مضراتی وجود دارد، به هر حال به مراجعه کننده اطلاعات داده می شود و بدین وسیله اوست که با مشاوره تصمیم می گیرد کدام روش برایش بهترین است.

مهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است. اگرچه، ماده ی پرکننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از: آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ژل ساده و ژل منسجم (همبسته) تقسیم می شود. ژل شکر و نمک (هیدروژل) و روغن سویا (تری لوسنت) که اخیراً کشف شده اند، فعلاً تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند.
ژل سیلیکونی فعلاً رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد. در اروپا نمودارهای فعلی توزیع فروش [70%سیلیکون، 15% آب نمک، 15% بعدی، پرکننده های دیگر مثل هیدروژل و روغن های سویا] را نشان می دهند. چون ژل سیلیکونی از سال 1963 در دسترس می باشد؛ بنابراین جراح ها بیشتر از 40 سال است که در مورد این نوع پروتزها تجربه دارند و در حال حاضر استفاده از آن، بیش از هر نوع دیگری معمول است. در طی سال ها تغییرات و پیشرفت هایی ایجادشده که پوشش های سطحی از موادی با فرمولاسیون جدیدتر ساخته شده اند و این پوشش ها طوری طراحی شده اند که “پارگی جدار” و انتشار مقادیر بسیار کم از جزء ژل سیلیکونی (ژل پرکننده) را به حداقل می رسانند.
جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد بیش از انواع پروتزها همان احساس سینه طبیعی را ایجاد می کند؛ که احتمالا این مسئله به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکونی می باشد.

پروتز تری لوسنت (روغن سویا):
دلیل اصلی ساخت پروتز تری لوسنت ایجاد یک محصول رادیولوسنت (نامرئی برای اشعه ی ایکس) بوده است که این محصول اجازه میدهد که بافت سینه با ماموگرافی به خوبی دیده شود. پروتز تری لوسنت با روغن سویای تری گلیسیریدی (غیرسیلیکونی) خوب تصفیه شده پرشده اند که این روغن اجازه می دهد که اشعه ی ایکس به داخل پروتز بهتر نفوذ کند.
اگرچه، این نوع پروتزها بافت سینه را به مقدار کمتری محو و نامشخص می کنند با این حال شخص باید کسی را که کار رادیوگرافی را انجام می دهد، از وجود پروتز در سینه اش مطلع کند.
یک اشکال مهم که در رابطه با پروتزهای تری لوسنتی وجود دارد پدیده ی چروک خوردن پوست است چون ماده‌ی پرکننده ی پروتزهای تری لوسنتی مایع می باشد، بعضی چین خوردگی های پوسته و پوشش سینه باید مورد انتظار باشد.
در بیمارانی که بافت سینه هایشان لطیف و نازک است این چروک ها به راحتی قابل رؤیت و محسوس خواهندشد؛ چون پروتزهای پرشده با آب نمک تقریبا 30 برابر ویسکوزتیه ی کمتری نسبت به پروتزهای پرشده با تری لوسنت دارند، این مشکل در این پروتزها بیشتر رخ می دهد، از طرف دیگر پروتزهای پرشده با ژل سیلیکونی چون ترکیب ضخیم تری دارند، این مشکل در آنها کمتر رخ می دهد.
آزمون بالینی بیماران برای این نوع پروتزها در انگلستان از سال1993آغاز شد. به طور کلی حدود (5000 ) زن دارای پروتز سینه ی تری لوسنتی هستند. اگرچه در هفتم مارس 1999، دپارتمان بهداشت به پزشمان توصیه کرد که تا اطلاع ثانوی از گذاشتن پروتزهای تری لوسنتی خودداری کنند. در 6 ژوئن 2000، آژانس روشهای پزشکی اطلاعیه ای منتشر کرد که به زنانی که پروتزهای تری لوسنتی داشتند توصیه می کرد، آن ها را بردارند. این مربوط به اطلاعاتی بود که طبق آن حدس زده می شد که پرکننده ای که در پروتزهای کاشته شده ی تری لوسنتی قراردارند ممکن است موادی تولید کنند که مضر باشد و به سلامتی بدن صدمه بزنند. در نتیجه، تحقیقات و بررسی های بیشتری مورد نیاز می باشد که ایمن بودن آنرا مشخص نماید.

پروتز هیدروژلی:
این آخرین نوع پروتزهای سینه می باشد که بدنبال بررسی ها و پژوهش ها برای پیداکردن یک ماده ی پرکننده، که در صورت پاره شدن و تراوش از پوسته و پوشش بی خطر باشد ساخته و تولید شد. این نوع ماده ی پرکننده از ژلِ شکر و آب نمک ساخته شده است. اگرچه از نظر لمس شبیه به پروتزهای از نوع سیلیکونی می باشد؛ معهذا پروتزهای هیدروژلی وقتی لمس می شوند کمی محکمتر و سفت تر هستند.
چین و چروک خوردن پوست در هیدروژل نسبت به پروتزهای پرشده با تری لوسنت و آب نمک احتمالا کمی کمتر است ولی با این حال از ژل های سیلیکونی بروز بیشتری دارد.
به مانند پروتز تری لوسنت، به خاطر عدم وجود مطالعات و اطلاعات طولانی مدت تر، آژانس روشهای پزشکی از دسامبر 2000 تصمیم گرفت گذاشتن این نوع پروتزها را تا مطالعات بیشتر متوقف کند.

شکل های مختلفی از پروتز وجوددارد. بیشتر این نوع پروتز ها که فعلاً مورد استفاده قرار می گیرند، هنوز گرد هستند. اگر از روبرو به آن ها نگاه کنیم آن ها مدور هستند و نیم نمای (پروفایل) آن بصورت نیمه ی ماه می باشد. قوام اکثر پروتزهای گرد معمولاً نیمه سیال بوده و بیشتر شبیه به یک ژل چسبنده و ضخیم می باشند.
اخیراً یک پروتز سیلیکونی جدیدتر و منسجم ساخته شده است که معروف به پروتزهای آناتومیک یا اشکی هستند؛ چون ترکیب این ژل سفت می باشد، در مقایسه با ژلهای سیال تر و روان تر پروتزهای گرد، شکلی به خود می گیرد که مشابه نیم نمای سینه های طبیعی می باشد. این نوع پروتزها به جای اینکه پهن یاشند کمی بلندتر هستند و در قسمت پایین پرتر می باشند. آن ها تمایل دارند که از دیواره ی بالایی قفسه ی سینه به بالای خود سینه (پستان) گذار هموارتری داشته باشند. بنابراین به طور کلی آن ها کمی شکل طبیعی تری دارند، در مقایسه، پروتزهای گرد به سینه ها، ظاهری مدورتر و گردتر میدهد.
بعلاوه به خاطر ترکیب ژلی ضخیم تر این پروتزهای، منسجم (اشکی) با ایجاد هر نوع شکاف یا پارگی پوسته و پوشش، تراوش و به بیرون ریختن ژل در آن ها رخ نمی دهد؛ درست مثل پروتزهای سیلیکونی استاندارد. مضرات آن به این صورت است که هر نوع سینه ای نمی توانند از این نوع بخصوص از پروتزها استفاده کنند. یک نقطه ضعف دیگر آن این است که آن ها اساسا نسبت به پروتزهای سیلیکونی استاندارد گران قیمت تر هستند. پروتزهای اشکی در هنگام لمس کمی سفت تر هستند، لبه ها و کناره های پروتز را قابل لمس تر و محسوس تر می کنند. گزارشاتی نیز وجود دارد که ممکن است این پروتزها به مرور شکل شان از حالت آناتومیک خارج شود.
اگرچه، اخیرا یک نوع پروتز سیلیکونی منسجم گرد نیز تولید شده است که وقتی پوسته و پوشش پروتز کهنه و فرسوده و یا پاره شود، نشتی و تراوش کردن مواد درون آن رخ نمی دهد. مزیت دیگر آن نسبت به پروتزهای اشکی که قبلادر مورد آن ها صحبت شده است، این است که پروتزهای منسجم گرد، شکل خود را از دست نمی دهند.

پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و هر زنی ممکن است به راحتی انواع اندازه ها را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند. هدف از آزمایشات، این است که چه اندازه از پروتزای که باید کار گذاشته شود ظاهری مطلوب و دلخواه دارد. همانطور که می توانید تصور کنید، پروتز سینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این پروتز به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما یکی باشد. در هنگام مشاوره جراح پلاستیک اندازه های سینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد؛ تا امتحان کند که چه اندازه ای برای شما مناسب است. بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر می گیرد.
مهم است بدانید که نهایتا عامل محدودکننده در انتخاب اندازه ی پروتز فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست. به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز سینه افزایش می یابد، پس به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابراین اگر شما پروتز سینه ای را انتخاب می کنید که بیش از انرازه بزرگ است، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد. این حالت برای بیشتر مردم غیرمطلوب است. بعلاوه امکان چین و چروک خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش می یابند. چون بیشتر زنان دیدگاه واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند به آن برسند دارند، بنابراین بسیار کم پیش می آید که جراح پلاستیکی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.

هیچ مدرکی که نشان دهد پروتزهای سینه ایجاد سرطان در انسان می کند، وجود ندارند. برعکس مطالعات اخیر نشان داده است که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی 30 % کمتر دچار سرطان سینه می شوند.

شاید مهمترین موضوع در مورد پروتزهای سینه امکان به تأخیرافتادن تشخیص سرطان سینه با پروتزهای سینه ی سیلیکون و پرشده با آب نمک می باشد. هر دوی این مواد حاجب هستند واشعه و پرتوها را از خود عبور نمی دهند. این بدین معنی است که مانع دیده شدن بافت اصلی سینه در جریان ماموگرافی می شوند.
اگرچه تکنیک های ماموگرافی در این چند سال اخیر بهتر شده و پیشرفت کرده اند و رادیولوژیست می تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از بافت اصلی سینه که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند. اگرچه مهم است بدانیم که تشخیص 10 تا 20% سرطان های سینه نسبت به اشعه ی ایکس قابل تشخیص و مرئی نیستند و بنابراین بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینات فیزیکی قابل تشخیص و کشف می باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند. زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. باید شخصی که کار رادیوگرافی را انجام میدهد را باید از وجود پروتزها مطلع کرد تا نماهای خاص برای رادیوگرافی مناسب انتخاب شود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.

بیشتر بدانیم: تفسیر مقدماتی رادیوگرافی قفسه سینه

مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتزهای سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علیرغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند (حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته ی خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیداکرده است،اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد.
همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را دربرمی گیرد. بنابراین بعد از اینکه تراوش از پروتز سینه رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند. اگرچه علیرغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.
نمودارها و تصاویر زیادی وجوددارد که مشخص می کند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود، چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود 20 سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی میکند (بعبارت دیگر مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و…)به طور طبیعی پروتز سینه ی آن ها در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند. در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتزهای سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابراین به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتزهای سینه ی شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10 ـ 15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.

اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهدگرفت؛ اگرچه جزئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.

بطور کلی سه نوع برش اصلی جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد؛ در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه برش ایجاد می شود. طول برش حدود 4 سانتیمتر است. این معمول ترین و رایج ترین برش است و در این حال تا و چین طبیعی خود سینه معمولا کاملا و به خوبی جای زخم سینه را پنهان می کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهدگرفت ایجاد می کند، ایجاد دقیق اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود.
یک روش دیگر برش نزدیک پوست تیره تر نوک سینه میباشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ، چین پوستی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیردادن بکند.
روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛ این برش کمتر استفاده می شود چون پیداکردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سختتر است و اگر در آینده مشکلی بوجود آید یک برش اضافی و دیگر روی سینه ممکن است نیاز پیدا شود. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند، که این برش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده می شود که ناحیه ی زیر بغل مشخص است. به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهدداشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور طبیعی, جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیداکرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد؛ اگرچه هیچ جراحی نهایتاً نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. اسثتثاناً ممکن است از برشهای دیگر مثل ناف و غیره نیز استفاده گردد که کمتر مرسوم اند.

دو مکان یا دونوع جیب ایجادشده برای قرارگرفتن پروتز وجود دارد: زیر غده ای در جلوی ماهیچه ی سینه و زیر ماهیچه ای پشت ماهیچه ی سینه. ماهیچه ی سینه ای ماهیچه ای از قفسه ی سینه است که معمولا در بدنسازان رشد می کند.
در انگلستان مکان زیرغده ای رایج ترین مکان مورد استفاده می باشد. ایراد آن این است که شکل ظاهری و نمای بیرونی پروتز در زنان لاغر چشمگیرتر و آشکارتر است. در این موارد ممکن است نمای لبه های پروتز در روی قفسه ی سینه قابل تشخیص باشد در این موارد به شما توصیه می شود که پروتز سینه ها را به صورت زیر ماهیچه ای بگذارید.
اگرچه بعضی انواع پروتز سینه ها وجود دارد که برای روش زیر غده ای مناسب تر هستند. این زنان معمولا سینه های اصلی شان زمانی بزرگتر از زمان حالشان بوده است. وقتی کاهش حجم بسیار زیادی در سینه ی اصلی وجود داشته است و در اندازه پوست میزان کمی جمع شدگی وجود دارد، پس شکلی ایجاد می شود که “کیف خالی” نامیده می شود. تحت این شرایط گاهی اوقات بهتر است که پروتز در موقعیت زیرغده ای قراربگیرند تا بتوانند پوستی که سینه ی اصلی را پوشانده، پرکنند. در مواردی که پوست خیلی شل و آویزان می شود و نوک سینه تا، تای زیر سینه پایین می آید، لازم است تا دوباره نوک سینه را بالا آورده و پوست پوششی را با روشهای لیفت پستان یا ماستوپکی کوچک کنند. این حالت نیز در زمان مشاوره مشخص می شود.
دومین مکان، مکان زیر ماهیچه ای بین ماهیچه ی دیواره ی قفسه ی سینه و خود قفسه ی سینه می باشد.
مکان زیر ماهیچه ای پوشش پروتز سینه را افزایش می دهد، این پوشش شکل و ظاهر پروتز سینه را نیز زیاد می کند. این مکان مخصوصا در زنانی که بافت سینه ی بسیار کمی دارند و یا اصلاً ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط نهایتا بعضی عوارض نامساعد که روی ظاهر سینه وجود دارد و در بالا توضیح داده شد، کاهش می یابد. مزیت دیگر آن، این است که گزارش شده در این روش، ماموگرافی با کیفیت بهتری انجام می شود.ایراد آن این است که ممکن است، درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت می کنند و نیز در صورت وجود افتادگی نسبی، شکل پستان در حالت خوابیده و ایستاده متفاوت خواهد بود.
تصمیم در مورد اینکه درباره ی شما چه مکانی باید برای گذاشتن پروتز سینه ها انتخاب شود، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت و نهایتاً جراح پلاستیک مجرب با در نظر گرفتن جمیع جهات تصمیم نهائی را می گیرد.

عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که تمام شب در بیمارستان بمانید. این فرایند تقریبا یک ساعت یا کمی بیشتر به طول می انجامد.

درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. همیشه تعیین میزان درد برای هر شخص مشکل است. در حالی که بعضی خانم ها این فرایند را دردناک می دانند، دیگران گفته اند که بعد از عمل جراحی درد بسیار کمی داشته اند. مکان قراردادن پروتز سینه در پشت ماهیچه ی سینه ای همراه با درد بیشتری است، چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. منصفانه است که گفته شود که بیشتر زنان میزان معتدلی درد برای پنج روز اول دارند که نیاز به مسکن خواهند داشت. اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان گفته اند بهبود قابل توجهی در علایم و نشانه ها دارند و در حقیقت با هر نوع مسکن معمولی درد از بین برده اند.

بعد از عمل جراحی سینه های شما تا حدودی ورم کرده و کبود می شوند. این حالت احتمالا بعد از دوتا سه هفته از بین می رود. گاهی اوقات ورم دور سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت طبیعی و عادی است و به مرور زمان برطرف می شود؛ اگر تفاوت زیادی بین سینه‌ی دو طرف وجود دارد، حتما برای توصیه های بیشتر با ما تماس بگیرید.
بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است. در طی دو ماه اول بعد از عمل جراحی این پروتز های سینه کم کم پایین آمده و نسبت به اثرات جاذبه ی زمین جای خود را پیداکرده و به حالت طببیعی باز می گردند. اگر یک طرف سریعتر از طرف دیگر پایین آمد نیاز نیست که نگران شوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.
بدنبال عمل جراحی شما باید بانداژ مناسبی در آن ناحیه داشته باشید و لازم است که به مدت دو هفته مکان عمل را خشک نگه دارید. بعد از دوهفته پانسمان شما برداشته خواهدشد و زخم بررسی و بازبینی شده و کمی تمیز می شود. معمولا بخیه ای نیز برای کشیدن وجود ندارد، چون اغلب داخلی و جذب شدنی هستند.
همیشه به خاطر داشته باشید که دستور العملهای بعد از عمل جراحی را به دقت بخوانید و آن ها را رعایت نمایید.

تغییر احساس در نوک سینه و حس خود سینه، ممکن است اتفاق اقتد. بعضی بیماران کاملا حس سینه شان از بین می رود، برخی دیگر فقط کمی کاهش در حس سینه هایشان را گزارش کرده اند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده اند. در اکثر موارد وقتی تغییر احساس سینه اتفاق می افتد، معمولا موقتی می باشد و به زودی از بین می رود و به مرور بهبود می یابد. طول دوره بهبودی گاهی تا هجده ماه به طول می انجامد. هرچند در تعداد بسیار کمی از بیماران از دست رفتن دائم احساس نیز ممکن است رخ دهد.
شیردادن با سینه می تواند به دنبال انجام این عمل ادامه یابد و شما قادر به تولید شیر کافی خواهیدبود. شما باید بدانید که به طور طبیعی همه ی خانم ها نمی توانند به طور رضایتبخشی شیر بدهند، چه پروتز داشته باشند چه نداشته باشند.
حاملگی: اگر شما بعد از عمل جراحی تان حامله شوید، بافت های سینه ی شما بزرگ شده و پوست نیز متعاقبا کشیده می شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیر دادن را متوقف کنید بافت سینه ی شما کوچک و جمع خواهدشد. پیش بینی اینکه چه میزان این تغییرات رخ خواهد داد غیرممکن است، ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند.
چین خوردگی یا چروک شدن پوست روی پروتز ممکن است در زنانی که بافت سینه کمی دارند یا اصلاً ندارند، رخ دهد. پروتزهای سینه ی هیدروژلی که برش شان نسبت به پروتزهای سینه ی سیلیکونی کمی بلندتر است بیشتر دچار این حالت می شوند. این حالت هیچ مشکل پزشکی به خودی خود ندارد؛ اما از نظر زیبایی نامطلوب است. این حالت می تواند در هر قسمتی از سینه رخ دهد. به منظور به حداقل رساندن این عارضه، اگر مناسب تشخیص داده شود در زمان مشاوره به شما توصیه می شود که اگر سابقه چنین چیزی دارید پروتز این بار زیر ماهیچه ای گذاشته شود. خاطر نشان می گردد که چین و چروک شدن حتی وقتی احتیاط های لازم انجام شود، هنوز احتمال رخ دادن دارند و پس از رخ دادن، از بین بردن آنها مشکل و گاهی غیرممکن است.
در زنان لاغر بعد از عمل جراحی بزرگ کردن سینه، پروتزهای پروتز لمس می گردد. در این موقعیت ها پروتز های سینه بیشتر در قسمت پایین سینه نزدیک به چین زیر سینه احساس می شوند.
این حالت هم هیچ چاره ی پزشکی ندارد، اگرچه زنانی که این نکته را به خاطر نداشته باشند، ممکن است ناگهان نگران شوند که ممکن است در سینه شان غده ای ایجاد شده باشد. در هر حالتی که عدم اطمینانی در این مورد وجود دارد، همیشه بهتر است با جراح خود تماس بگیرید، تا او سینه شما را معاینه کند.
هیچ نوع احتمال ترکیدن یا از هم باز شدن پروتزهای سینه هنگام مسافرت با هواپیما، شناکردن، شیرجه زدن و غیره وجود ندارد.

ایجاد جای زخم پس از اعمال جراحی یک عارضه نیست؛ بلکه یک رویداد بعد از عمل محسوب می شود. خوشبختانه جای زخم ها در عمل بزرگ کردن سینه کوچک بوده و حدود 4 سانتیمتر طول دارند. شما باید همیشه انتظار داشته باشید که جای زخم ها در ابتدا قرمز، ملتهب، قلمبه و حتی دارای خارش باشند؛ که به مرور زمان آن ها کمرنگ شده و صاف می شوند. این یک حالت عادی در فرایند التیام و جوش خوردن زخم است. با این حال به خاطر بسپارید که ترمیم کامل و التیام زخم ممکن است حدود دوسال طول بکشد. ماساژ روزانه ی جای زخم در طی این دوره توصیه می شود، تا این فرایند تسریع و تسهیل شود. شما باید بدانید که هیچ پزشک مسئولی در موقعیتی قرار ندارد که بتواند پیش بینی کند که جای زخم ها چگونه به نظر خواهد رسید. البته همانطور که گفته شد جای زخم ها کمرنگ شده و به مرور زمان بهبود می یابند.

تمام عمل های جراحی ممکن است با بعضی خطرات و عدم اطمینان ها همراه باشند. وقتی یک عمل بزرگ کردن سینه توسط یک جراح پلاستیک خبره انجام می شود، اشکالات و خطرات معمولا به ندرت پیش می آیند. با این وجود افراد آناتومی بدنشان، عکس العملهای فیزیکی شان و توانایی التیام یافتن وجوش خوردن زخم هایشان بسیار با یکدیگر فرق دارد و نتیجه ی نهایی هرگز به طور کامل قابل پیش بینی نیست. این اشکالات عبارتند از: عفونت، خون مردگی و سیاه شدن پوست. عفونت می تواند علیرغم تزریق روزانه و منظم آنتی بیوتیک ها در زمان عمل جراحی همچنین بعد از عمل جراحی پیش آید و احتمال رخ دادن آن یک درصد می باشد. علایمی مانند درد، قرمزی، ورم کردگی با تب که بدنبال عمل بزرگ کردن سینه پیش می آیند باید بلافاصله به بیمارستان گزارش شود. عفونت اگر گزارش نشود به راحتی می تواند موفقیت هر عمل جراحی را به خطر بیندازد. اگر عفونت جدی بود و به آنتی بیوتیک ها جواب نداد، ممکن است لازم شود پروتز سینه بیرون آورده شده و تا زمانی که عفونت کاملا پاک نشده است نباید مجددا گذاشته شود.
خونریزی ناشی از تراوش در رگ خونی باعث ایجاد ورم و کبودی سینه می شود. اگر مقدار آن کم باشد، بدن به مرور زمان قادر به جذب آن خواهدبود. اگر مقدار آن قابل توجه بود که خونمردگی نامیده می شودو 1% ممکن است لازم شود آن را تخلیه کنند.
سیاه شدن پوست یا تخریب پوست وقتی خون کافی به پوست نرسد، رخ می دهد. اگر جراح پروتز سینه را بسیار بزرگتر از جیب ایجاد شده انتخاب کند این امر رخ می دهد. این حالت بسیار نادر است.

این مهمترین و رایج ترین مشکلی است که در عمل گذاشتن پروتز پیش می آید. یک کپسول، یک لایه از بافت زخم است که معمولا در اطراف هر ماده ی مصنوعی قرار گرفته در بدن، ایجاد می شود. این پاسخ طبیعی بدن به یک ماده ی خارجی است. بیشتر اوقات این کپسول بسیار نرم است بطوریکه تقریبا غیرقابل تشخیص است و بنابراین به هر حال تأثیری روی پروتز سینه نمی گذارد. منقبض شدن کپسولی یا سفت شدن آن، وقتی رخ می دهد که کپسول مرکب از بافت واکنشی اطراف پروتز سینه جمع یا کوچک می شود و آن را فشار می دهد به طوریکه سینه شروع به سفت شدن می کند و یا در بعضی موارد کاملا سفت می‌شود. یبشتر انقباض های کپسولی امروزه در پروتزهای سینه ی سیلیکونی با پوسته ی صاف که سال ها قبل گذاشته شده اند رخ می دهد. میزان انقباض کپسولی در گذشته 30% تا 35% بوده است.
با پیدایش پروتزهای سینه با پوشش و پوسته ی الیاف دار(textured)، مشکل انقباض کپسولی به میزان قابل توجهی کاهش یافته و در حال حاضر میزان آن بین %6 تا 8% است. دلیل ایجاد انقباض کپسولی کاملا مشخص نیست اما به نظر می رسد که چند عامل باشد. مهم است تشخیص داده شود که درجات مختلفی از انقباض وجود دارد و بیشتر مواقع تنها میزان کم و ملایمی ایجاد می شود. اگرچه در تعداد بسیار کمی از آن ها هم ممکن است این سفت شدگی آنقدر شدید باشد که برای آن ها ایجاد مزاحمت کند، حتی ممکن است که دردناک شده، یا باعث انحراف سینه از حالت عادی شود. این حالت ممکن است در یکی یا در هر دو سینه رخ دهد و در هر طرف میزان سفت شدگی ممکن است متفاوت باشد.
این حالت ممکن است در هر زمانی رخ دهد حتی سال ها بعد از عمل. اگرچه بیشترین احتمال رخ دادن آن در سه سال اول بعد از عمل جراحی وجوددارد. متأسفانه در حال حاضر هیچ راه مؤثری برای جلوگیری از ایجاد انقباض کپسولی (اگر رخ دهد) وجود ندارد. اگرچه همانطور که قبلا گفته شد، وجود کپسول به خودی خود؛ خطری در سلامت شخصی ندارد غیر از اینکه ممکن است مانع ماموگرافی گردد.
دو روش برای کاهش یا کم کردن سفتی یک انقباض کپسولی وجود دارد. این دو روش عبارتند از: کپسولوتومی بسته و باز.
در کپسولوتومی بسته، سینه ی سفت شده به صورت دستی محکم از بیرون فشرده می شود و کوشیده می شود تا پوشش کپسولی پاره شده یا ترک بخورد، وقتی کار به طور رضایتبخش انجام شود نتیجه فوری بوده و سینه بلافاصله احساس نرمی می کند. اگرچه مقاومت پوششی زخم در برابر پاره شدن از فردی تا فرد دیگر فرق می کند. در بعضی ها پاره شدگی ها به راحتی رخ می دهند اما در بعضی دیگر جای زخم آنقدر سفت است که نمی تواند پاره شود، که نتیجه ی آن ظاهری خوب نخواهد داشت. کپسولوتومی بسته همچنین ممکن است باعث ایجاد کبودی، خونریزی یا حتی پارگی خود پروتز سینه بشود. اگر پارگی رخ داد نیاز می شود که شما عمل جراحی کرده و پروتز سینه ی پاره شده را برداشته و پروتز دیگری جایگزین آن کنید. به خاطر وجود این نتایج و پیامدهای غیرقابل پیش بینی کپسولوتومی بسته، کمتر انجام می شود.
روش دیگرکه کنترل شده تر می باشد و بنابراین روش ترجیحی مورد استفاده است، کپسولوتومی باز نامیده می شود که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در این فرایند برش قدیمی مجددا باز می شود و کپسول ضخیم شده برداشته شده یا شل می‌شود. سپس پروتز سینه دوباره در جای خود یا در یک حفره دیگر مثلاً زیر ماهیچه قرار می گیرد. متأسفانه حتی بعد از انجام یک کپسولوتومی رضایتبخش و موفق همیشه امکان سفت شدن مجدد وجود دارد.

شما می توانید به نرمی راه بروید و کارهای بسیار سبک را از روز بعد از عمل انجام بدهید، ولی در 7 تا 10 روز اول از انجام هر گونه کارهای سنگین از جمله کشیدن یا بلند کردن اشیاء سنگین بپرهیزید. بسته به شغل، بسیاری از زنان بعد از این مدت، می توانند به سر کار خود برگردند مشخصا اگر کار شما شامل کارهای کششی و بلند کردنی است، توصیه میشود 10 روز دیگر از کارکردن بپرهیزید. شما معمولا می توانید تمرینات سبک دست و پاها را بعد از سه هفته شروع کنید. تمرینات بازوها وشانه ها و شناکردن را میتوانید بعد از 6 هفته شروع کنید. وقتی تمرین و ورزش می کنید یک سینه بند ورزشی خوب بپوشید. رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است. فعالیت جنسی را بعد از حدود 4 هفته می تواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینه ها توصیه میشود؛ لمس کردن و دست زدن محکم تر سینه ها بعد از 2 ماه امکان پذیر است.

خلاصه:

احتمال این که شما بعد از انحام عمل جراحی خوشحال و راضی باشید، بسیار زیاد است. بسیاری از بیماران مزایا و فواید این نوع عمل جراحی را می دانند. اگرچه علیرغم اطمینان و دلگرمی که توسط جراحان پلاستیک کارآمد و ماهر در دنیا ارائه شده است؛ بسیاری از زنان هنوز در مورد سالم بودن پروتزها ی سیلیکونی و به طور کلی سایر پروتزهای سینه اطمینان ندارند. اگر شما می خواهید که این عمل را انجام دهید، چاره ی دیگری ندارید یا این عمل را انجام ندهید و یا نهایتا باید پروتز سینه ای را انتخاب کنید که احساس بهتری نسبت به آن دارید.
اگر تصمیم دارید که ادامه دهید تصمیم در مورد این که چه نوع پروتز سینه ای را مورد استفاده قراربدهید، به عهده ی شما است. یک جراح فقط می تواند به شما اطلاعات بدهد و به شما توصیه کند که با چه نوع پروتزسینه ای احساس بهتری خواهیدداشت. متأسفانه یک پروتز سینه ی کامل و بدون نقص هنوز ساخته نشده است و همانطور که توضیح داده شد چند نقص و عیب همراه با تمام پروتزهای سینه وجوددارد. بنابراین یک شخص باید سعی کند، تمام این موارد را در برابر فوایدش از طریق بررسی هر نوع مدرکی به طریق عقلانی و بی طرفانه مقایسه نماید. بیماران هرگز نباید به خودشان اجازه دهند که توسط هر نوع گزافه پردازی رسانه ای یا شایعات تحت تأثیر قراربگیرند. باید بدانید که گذاشتن پروتز بهرحال استانداردترین روش بزرگ کردن پستان بشمار می رود و شیوه های احتمالی دیگر هنوز مقبولیت عام نیافته اند.

مقدمه
بسیاری از زنان با به دنیا آوردن بچه و یا شیردادن آن متوجه می شوند که سینه هایشان از نظر اندازه، شکل و احساس، کیفیت خودشان را از دست داده اند. همانطور که پوست الاستیستی (کشسانی) خود را از دست می دهد، سینه ها تمایل به از دست دادن شکل و سفتی شان پیداکرده و شروع به شل شدن می کنند. حتی بدون حاملگی هم بر اثر مرور زمان و جاذبه ی زمین و اضافه و کم کردن وزن نیز تمام این صدمات ممکن است ایجاد شود. بالابردن سینه یا ماستوپکسی، یک عمل جراحی است که سینه های شل شده مجددا شکل گرفته و بالا می آیند؛ بدون اینکه حجم کلی سینه تغییر کند.
برخلاف ماستوپکسی هدف اصلی از بزرگ و کوچک کردن سینه تغییر اندازه یا حجم سینه است. اگرچه در بعضی موارد مخصوصا وقتی سینه ها فقط کمی شل و سست می شوند، فقط با عمل بزرگ کردن سینه، بالابردن و همچنین سفتی مناسب سینه نیز، می‌تواند ایجادشود. در این حالت شما باید به خاطر داشته بسپارید که چون پروتز سینه حجم معین دارد، ممکن است افزایش غیرقابل قبول و غیرمنتظره ای در اندازه ی سینه ایجاد شود، در شرایط دیگر وقتی هم بالابردن و هم افزایش اندازه ی سینه موردنظر است، بهتر است به طور همزمان انجام شوند.
عاقلانه است که عمل بالابردن سینه تا بعد از بدنیاآوردن و شیردادن هر چند تا بچه که می خواهید به تعویق بیافتد. در حالیکه ماستوپکسی معمولا برای حاملگی های آینده مانعی ایجاد نمی کند، ولی ممکن است شیردادن را تحت تأثیر قرار دهد مهم است بدانید که بالابردن سینه از شل شدن مجدد سینه ها، بخصوص در جریان بعد از حاملگی و شیر دادن، جلوگیری نکرده و سینه ها ممکن است دوباره شل شده و افتاده تر شوند.

فقط مشاوره می تواند این را مشخص کند. در هنگام مشاوره جراح از شما درباره ی تاریخچه و سوابق عمومی پزشکی شما، شامل جزئیاتی درباره ی هر نوع عمل سینه قبلی و زایمان سؤالاتی خواهد کرد. بهترین کاندیداها برای انجام عمل ماستوپکسی زنانی هستند که سلامت جسمی دارند و از نظر احساسی محکم و قوی بوده و نسبت به عمل جراحی و نتیجه ای که می خواهند از آن بگیرند، واقع بین باشند. بهترین نتیجه، معمولا در زنانی بدست می آید که سینه هایشان کمتر شل شده و افت پیدا کرده است. سینه با هر اندازه ای می تواند بالا برده شود، اما در سینه های سنگین ممکن است اثر آن طولانی مدت نباشد. در حالی که تمام زنان با هر سنی می توانند این عمل را انجام دهند، اما معمولا هرگز قبل از این که سینه ها به طور کامل رشد کنند این عمل انجام نمی شود. همانطور که قبلا گفته شد بیمارانی که قصد حامله شدن دارند معمولا باید عمل را تا بعد از تکمیل خانواده شان به تأخیر بیاندازند. اگر شما سیگاری هستید باید سیگار را قبل از عمل جراحی ترک کنید.
سیگار کشیدن رگهای خونی را تنگ کرده و بنابراین جریان خون را کاهش می دهد و جوش خوردن زخم و التیام یافتن آن را ضعیف می کند. آسپرین و داروهای ضدالتهابی خاص و دیگر داروها می توانند باعث افزایش خونریزی شوند، بنابراین نباید آن ها را مصرف کنید.
چون هر بیمار و جراحی دیدگاه متفاوتی نسبت به اندازه، مکان و شکل مطلوب سینه ها دارند، مهم است که شما در مورد چیزی که مورد نظرتان است در زمان مشاوره، صادقانه به بحث و بررسی بپردازید. بعد از این شما مورد آزمایش قرار خواهید گرفت و سینه هایتان با یک نوار اندازه گیری، اندازه گرفته می شود تا میزان شل شدگی ایجاد شده در حال حاضر را بدست آورد. در بررسی که صورت می گیرد دکتر سعی در بررسی تمام متغیرهای موجود مثل سن، اندازه و شکل سینه ی شما، شرایط پوست و اینکه آیا پروتز سینه توصیه می شود یا نه، خواهد داشت. به شما نشان داده خواهد شد که آیا نوک سینه و پوست تیره ی اطراف آن تغییر مکان خواهند داد یا نه، همچنین مکان زخم ها و چگونگی شکل سینه بعد از عمل جراحی نیز تا حد امکان نشان داده می شوند. لطفا به خاطر بسپارید تا هر نوع سئوالی که دارید، بپرسید. مخصوصا در مورد انتظاراتتان و نتایجی که قراراست، به دست آورید.

قبل از عمل جراحی پزشک با استفاده از یک قلم نشانه گذار روی سینه ها علامت می گذارد تا مکان و شکل دقیق سینه ها را تعیین کند. در طی عمل جراحی پوست اضافی کشیده و شل شده برداشته می شود و نوک سینه و بقیه ی بافت های قرارگرفته به مکان جدید بالاتر برده می شود (طبق نشانه های گذاشته شده قبل از عمل جراحی).
معمولا نوک سینه روی خطی که تقریبا هم راستا با وسط بازوی شما باشد قرار می گیرد. خط بخیه یا بریدگی ها بستگی به میزان افت و شل شدگی سینه دارند. بنابراین برای زنانی که فقط میزان کمی افتادگی سینه دارند، بالابردن می تواند از طریق تکنیکی که برش ها را محدود به ناحیه ی اطراف نوک سینه (قسمتی که پوست تیره تر دارد) می کند، انجام شود. در مواردی که افتادگی سینه ها زیادتر و شدیدتر است، لازم است که خط بخیه به صورت عمودی به سمت پایین سینه ادامه پیدا کند و گهگاهی اگر نیاز باشد در طول چین زیر سینه ادامه پیدا کند.
جراح می تواند در زمان مشاوره به شما بگوید که خط بخیه ی شما چگونه خواهدبود. لوله های تخلیه ممکن است زیر پوست سینه بسته به میزان خونریزی هنگام عمل جراحی کار گذاشته شوند، تا مایعات یا خونهای جمع شده که ممکن است بلافاصله بعد از عمل ایجاد شوند، را تخلیه کنند (ممکن است بنا به تشخیص جراح، نیازی برای گذاشتن آنها نباشد). یک بانداژ محکم روی خط بخیه گذاشته می شود.

ماستوپکسی معمولا تحت بیهوشی عمومی صورت گرفته و حدود دو ساعت طول می کشد.
برای عمل بالابردن سینه به طور نرمال لازم است که یک شب در بیمارستان بمانید.

قبل یا حین عمل به شما سرم وصل می شود. این کار به این خاطر است که مایعات از دست رفته هنگام عمل جراحی جایگزین شود. برای چند روز بعد از عمل جراحی احتمالا میزان درد متوسطی خواهید داشت، که باید با مسکن ها کنترل شود. بعد از عمل جراحی مهم است که گردش خون خوبی در پاهایتان داشته باشید و بنابراین به شما توصیه می شود که فعالانه مفاصل پاها، زانوها و باسنتان را به طور کاملا منظم تکان دهید.
اگر لوله های تخلیه کننده استفاده شده باشد (فقط گهگاهی)، در چند روز آینده برداشته خواهندشد. معمولا بانداژهایی که در اتاق عمل گذاشته شده است، در چند روز تا یک هفته بعد از عمل بسته به نوع عمل جراحی انجام شده، باز خواهندشد. همچنین به شما آموزش داده می شود تا از یک سینه بند کمکی نسبتا محکم که هیچ نوع سیم و میله ای در آن به کار نرفته، استفاده کنید. بخیه های به کار رفته معمولا از نوع قابل جذب هستند.

بدنبال عمل جراحی مقداری ورم و کبودی روی سینه ها خواهیدداشت. کبودی معمولا حدود 2 تا 3 هفته بعد از بین می روند. در حالی که بیشتر ورم ها به مرور زمان از میان می روند، مقداری از ورم ممکن است تا 3 ماه باقی بماند.
طبق نشانه هایی که قبل از عمل روی سینه گذاشته می شوند، همیشه سعی می شود تا نوک هر دو سینه دقیقاً در یک مکان متقارن قراربگیرد، ولی نیروهای کششی جای زخم ها ممکن است کمی جا و شکلشان را بعد از عمل عوض کند و تغییر دهد. (اگرچه همیشه به خاطر داشته باشید که سینه های طبیعی نیز به هر حال تفاوتهایی دارند!) با اینکه روشهای مورد استفاده توسط دکتر آخوندی بهترین فاصله و توازن ممکن را بین دوسینه و نوک آن ها تضمین می کند و باعث افزایش امکان شیردادن بعد از عمل جراحی بالا بردن سینه می گردد، لیکن این افزایش، تضمین شده نمی باشد و گاهی شیردادن بعد از عمل ممکن است مختل شود.
بعد از عمل جراحی، ممکن است متوجه شوید که سینه ها کمی سفت شده اند. مخصوصا کناره های قسمتهای بریدگی ایجادشده، این به خاطر فرایند طبیعی جوش خوردن زخم و عناصری که در بافت زخم قرار دارند است، تا جوش خوردن را آسان کنند. وقتی این اتفاق رخ می دهد در صورت نیاز ماساژی توسط جراحتان به شما آموزش داده می شود، تا بهبودی را سریع کند. این حالت کم کم و به مرور زمان رفع می شود، اما ممکن است چند ماه طول بکشد تا کامل شود. همچنین ممکن است در چند هفته ی اول متوجه شوید که سینه هایتان به طور غیرطبیعی بالا هستند. نگران نباشید چون همیشه جاذبه ی زمین آن ها را شل کرده و به مکان طبیعی و مطلوبی باز می گرداند. باید انتظار این را داشته باشید که حس پوست موجود در نوک سینه وپوست اطراف آن بعد از عمل جراحی کاهش یافته باشد. این به خاطر آسیبی است که به انتهای اعصاب حسی این ناحیه در هنگام عمل جراحی وارد شده است. و این مسئله عموماً اجتناب ناپذیر است و معمولاً در عرض چند ماه این حالت از بین می رود.

ایجاد جای زخم پس از اعمال جراحی یک عارضه نمی باشد، بلکه یک رویداد طبیعی بعد از عمل جراحی محسوب می گردد. در عمل بالابردن سینه ها، جای زخم ها به میزان افت و شل شدن سینه ها و روش مورد استفاده، بستگی دارند و ممکن است طولانی بوده و ماه ها یا سال ها طول بکشد تا از بین بروند. با این حال چون در اطراف و زیر نوک سینه قرار دارد، زخم ها حتی در مواردی که لباس کمی مثل بیکینی پوشیده می شود قابل توجه نیستند. همیشه باید منتظر باشید که در ابتدا جای زخم ها قرمز، برافروخته برجسته و حتی دارای خارش باشد اما به مرور زمان کمرنگ شده و صاف می شوند.
این تکامل طبیعی فرایند جوش خوردن زخم می باشد. مهم است که به خاطر بسپارید که این تکامل ممکن است دو سال طول بکشد. ماساژ روزانه ی زخم ها در طی این دوره ی زمانی توصیه می شود تا این فرایند را تسریع و تسهیل کند.

چند روز بعد از عمل جراحی احتمالا درد متوسطی خواهیدداشت که باید به خوبی توسط مسکن ها کنترل شود. این درد معمولا بعد از 4-5 روز اول بهبود می یابد.

هرچند عمل جراحی بالابردن سینه ها اگر توسط یک جراح ماهر، انجام شود، خطرات کم و کوچکی به دنبال دارد، ولی با این وجود مشکلات خاصی همراه با این فرایند وجود دارد و ممکن است اتفاق افتد.
مانند هر عمل دیگری احتمال خطر عفونت هر چند نادر، ولی همیشه وجود دارد. این خطر با استفاده از روش های جراحی دقیق و تزریق آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری هم در زمان عمل و هم بعد از آن، به حداقل می رسد. علیرغم انجام این کارها عفونت خفیفی معمولا رایج است و می تواند اطراف محل برش ایجاد شود، اما معمولا در یک دوره ی حدودا دوهفته ای بهبود پیدا می کند. خطراتی مثل لخته شدن خون نادر است. راه افتادن سریع بعد از عمل جراحی این احتمال را کم می کند.
همانطور که قبلا ذکر شد، بعد از عمل باید انتظار تورم را داشته باشید. وقتی ورم خفیف یا متوسط باشد، بدن سریعا آن را جذب می کند. خیلی به ندرت خونریزی زیاد ممکن است باعث ایجاد ورم قابل توجه و ایجاد خونمردگی شود. اگرچنین اتفاقی افتاد این خونها به تدریج جذب می شود و ممکن است ندرتاً نیاز باشد که این خون ها تخلیه شوند و نهایتا روی نتیجه ی نهایی اثری ندارند. در طی 3 تا 4 هفته ی اول بعد از عمل جراحی، بعضی بیماران ممکن است، قسمتی از زخمشان جوش نخورد. یکی از معمول ترین مکان هایی که ممکن است این اتفاق رخ دهد، انتهای زخم عمودی است که به زیر سینه می رسد. این اشکال موقت است و برای بهبود نیاز است که به طور منظم بعد از عمل جراحی بانداژها تعویض شوند. سرانجام یک پوسته روی آن ایجاد می شود که بعد از 3 تا 4 هفته می افتد. بانداژهای پوششی برای یک دوره ی کوتاه چند هفته ای احتمال ایجاد این حالت را کاهش می دهد. اگرچه بعضی از ناراحتی های پوستی اطراف زخم ممکن است روی دهد. اگر لازم باشد باید بعداً عمل جراحی کوچک و سرپایی اصلاحی و مجدد انجام شود.

بیماران باید همیشه به خاطر داشته باشند که جوش خوردن و التیام یافتن زخم یک فرایند تدریجی و آرام است. علیرغم اینکه فقط یک یا دو روز بعد از این نوع عمل جراحی باید استراحت کنید، باید همیشه سعی کنید تا خود را آماده ی چند روزی استراحت بعد از عمل کنید. بسیاری از بیماران می توانند کارهای سبکشان را بعد از14 تا 15 روز انجام دهند، ولی برای بعضی دیگر بهتر است، 1 تا 2 هفته دیگر استراحت کنند. به خاطر داشته باشید که در افراد مختلف عمل جوش خوردن زخم متفاوت است و ممکن است شما قبل از اینکه دوباره خودتان را باز یابید، به استراحت بیشتری نیاز داشته باشید در سه چهار هفته ی اول راه رفتن مفید است، چون باعث بهتر شدن گردش خون شده و ورم را کاهش می دهد، همچنین باعث کم شدن احتمال ایجاد لخته شدن خون در پاها می شود. بلند کردن چیزهای سنگین یا فعالیت شدید، در 6 هفته ی اول بعد از جراحی ممنوع است. تمام قوانین در دوره ی بهبودی یکسان هستند. اگر کاری انجام می دهید که باعث ناراحتی تان می شود آن را انجام ندهید.

خلاصه:
نتیجه ی این عمل جراحی معمولا عالی است و شل شدگی در سینه هایتان کم شده و نوک سینه ها در مکان بالاتری قرار گرفته و یک شکل پرتر در قسمت بالایی سینه هایتان خواهید داشت. مهم است که توجه شود که اگرچه بلافاصله بعد از عمل جراحی سینه ی جدید شما بسیار مشخص خواهدبود، ولی شکل نهایی تقریبا بعد از 5 ماه ایجاد می شود. هر کاری انجام می شود تا جای زخم ها کمتر مشخص شود. با این وجود مهم است به خاطر بسپارید که آثار زخم های باقیمانده از ماستوپکسی می تواند گسترده و دائمی باشند. خوشبختانه جای زخم ها معمولا در جایی قرار دارند که شما می توانید آنها را بپوشانید، به طوری که دیده نشوند.
اگر بفهمید که این فرایند دقیقا همان است که شما می خواهید و انتظارات شما واقع بینانه باشد، رضایت شما از بالا بردن سینه‌هایتان بیشتر است. یک ماستوپکسی خوب شما را سال ها جوان تر نشان خواهد داد، با سینه هایی که به نظر جوانتر می رسد و مهم است به خاطر داشته باشید که سینه های شما برای همیشه سفت باقی نمی ماند. با گذشت زمان و سن بالاخره جاذبه ی زمین در این مبارزه برنده خواهد شد.

مقدمه:
در سراسر تاریخ، سینه های بزرگ معمولا نشانه ی زنانگی بوده است و توانایی زن را در طبیعت جهت بالندگی و پروراندن مورد تأکید قرار داده است. هنوز هم یک زن با سینه های قابل ملاحظه ای بزرگتر از استاندارد زیبا شناختی زمان خودش، ممکن است غیرطبیعی یا بد شکل به نظر برسد.
در این مورد شکی نیست که سینه های بزرگتر ازحد معمول با ایجاد اثراتی [هم فیزیکی و هم روحی] باعث ناراحتی و نگرانی یک زن می شود. از نظر فیزیکی سینه های بزرگ، شکل و فرم شانه و گردن را از بین برده و باعث ایجاد پشت درد و گردن درد می شوند؛ همچنین باعث ایجاد انحراف در وضع نشستن ودر موارد شدیدتر باعث مشکل تنفسی می شوند. سینه های بزرگ ظاهر یک زن را تحت الشعاع خود قرار می دهد و باعث میشود که او غیر موزون به نظر برسد و نیز ورزش کردن را برای او مشکل یا غیر ممکن می کند.
از نظر روانشناختی،خیره شدن ها و نگاه ها و عقاید گستاخانه ی دیگران باعث می شود که کسانی که دارای سینه های بزرگ هستند خجالتی و کم رو شده و در نتیجه لباس های گشاد بپوشند تا ناموزونی خود را پنهان کنند. اعمال جراحی برای کوچک کردن سینه ها، سال هاست که انجام می شود و در حقیقت اولین عمل جراحی برای کوچک کردن سینه ی زنان احتمالا در سال( 1669) توسط ویلیام دارستون در انگلستان انحام شده است.اگرچه هدف اصلی این عمل جراحی کاهش حجم و وزن سینه است، ولی افزایش زیبایی به همان اندازه مهم است.
درطول سالیان متمادی روشها و تکنیک های جراحی، اصلاح شده و بهبود پیدا کرده اند؛ تا ایمنی و همچنین زیبایی بیشتری از این اعمال جراحی حاصل گردد.

تنها با یک مشاوره می توان به جواب این پرسش دست یافت. در مشاوره، جراح از شما درباره ی سابقه ی عمومی پزشکیتان مثل جزئیاتی درباره ی هر نوع عمل قبلی پستان و همچنین وضعیت زایمانی شما سؤالاتی خواهدکرد. اگرچه این عمل می تواند برای تمام زنان در تمام سنین مفید باشد، ولی معمولا قبل از اینکه سینه ها کاملا رشد کنند این عمل هرگز انجام نمی شود. بعلاوه بیمارانی که قصد حامله شدن دارند، باید معمولا عمل را تا بعد از کامل شدن افراد خانواده شان به تأخیر بیاندازند. دلیل این کاراین است که اگر حاملگی ای بعد از این عمل جراحی رخ دهد ممکن است، باعث بزرگ شدن دوباره پستانها شود.
بنابراین قبل از هر تصمیمی برای انجام عمل جراحی برای کوچک کردن پستان، باید به طور طبیعی هر نوع خطر و ریسک و نیز تمام فواید آن سنجیده شود. اگر شما سیگاری هستید باید قبل از عمل سیگار را ترک کنید. سیگارکشیدن به طور جدی رگهای خونی را تنگ می کند و بنابراین جریان خون را در آن ناحیه کاهش داده و باعث می شود که التیام یافتن و جوش خوردن زخم ها کند شود. همچنین آسپرین و بعضی داروهای ضد التهاب و مسکن‌ها و دیگر دارو ها می توانند باعث افزایش خونریزی شوند، بنابر این نباید آنها را مصرف کنید. بهترین کار این است که در اولین ویزیت همه این اطلاعات را به پزشکتان اطلاع دهید.
اگر شما اضافه وزن قابل توجهی دارید، پیشنهاد می شود، ابتدا وزن خود را کاهش دهید. در حقیقت در بسیاری از مواقع بدست آوردن سینه های کوچکتر می تواند انگیزه ای برای کاهش وزن باشد.
بسته به سن شما، ممکن است نیاز باشد که قبل از عمل جراحی ماموگرافی انجام دهید. این کار در مشاوره اولیه نیز توصیه خواهد شد.

قبل از عمل جراح با یک قلم نشانه گذاری، روی سینه ها علامت می گذارد، تا محل دقیق و اندازه ی جدید سینه های عمل شده را تعیین کند. بافت سینه، چربی و پوست اضافی برداشته می شوند و نوک سینه و بافت های باقیمانده به مکان جدید در موقعیت بالاتر انتقال می یابند. تمامی این اعمال طبق نشانه هایی که قبل از عمل گذاشته شده است، انجام می شوند. نوک سینه معمولا، به طور تقریبی در طول خطی مطابق با وسط بازوی شما (مکان ایده ال و طبیعی)، روی سینه قرار می گیرد.
خطی که روی آن بخیه زده می شود، دور نوک سینه و در مکان جدید آن می باشد. این خط به طور عمودی به طرف پائین تا زیر سینه ادامه پیدا می کند. در این نقطه، طبق روش مورد استفاده، جای زخم ممکن است در این مکان پایان یابد یا گاهی ممکن است تا خط زیر سینه نیز ادامه پیدا کند.جراح در این مورد با شما در زمان مشاوره صحبت می کند.
در انتهای عمل جراحی، بسته به میزان خونریزی در زمان عمل، در صورت نیاز، لوله های تخلیه کننده موسوم به درن معمولا زیر پوست سینه کار گذاشته می‌شود تا هر نوع مایع سیال یا خونابه ای که ممکن است، بعد از عمل جراحی ایجاد شود، توسط آن ها تخلیه گردد. نهایتا یک سوتین مناسب جهت حفظ پانسمان، به کار می رود.

عمل جراحی کوچک کردن سینه تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا حدود 3 ساعت طول می کشد .
طول مدت ماندن در بیمارستان، بستگی به حال عمومی بیمار و میزان ترشحاتی دارد که از بدن شما تخلیه می شود؛ وقتی این ترشحات به حداقل رسید (معمولا روز بعد) لوله ها برداشته می شود و بانداژها سبک می گردند؛ به شما یاد داده می شود تا یک سوتین با بند کمکی که کمی محکم است و در زیر آن سیم و میله ندارد، بپوشید.
گاهی اوقات ممکن است شب دومی را هم در بیمارستان بمانید.

بعد از عمل شما لوله ی تزریقی را برای حداقل یک روز خواهید داشت تا ما بتوانیم مایعات از دست رفته در هنگام عمل جراحی را جایگزین کنیم. تزریق خون به طور معمول مورد نیاز نیست به جز در موارد بسیار استثنائی و نادر(خونریزی زیاد) بعد از عمل جراحی بسیار مهم است که گردش خون را در پاهایتان حفظ کنید و بنابراین به شما توصیه خواهدشد تا فعالانه پاها، زانوها و باسنتان را به طور منظم حرکت دهید.
بعد از اتمام اثر داروی بیهوشی، شما متوجه باندهای مورد استفاده در اطراف سینه هایتان و همچنین بسته به روش مورد استفاده برای عمل جراحی، متوجه درن (لوله های تخلیه) خواهید شد.
معمولا این لوله ها در محل عمل قرارداده شده اند تا موادی را که از خون یا مایعات دیگر تشکیل شده اند و گاهی اوقات بعد از عمل تجمع می یابند، تخلیه شود. وقتی ترشحات به حداقل رسید این لوله ها برداشته میشوند. سپس پانسمانها شما مجدداً تعدیل و تنظیم می شوند و سپس به شما یاد داده می شود تا یک سینه بند ورزشی بدون میله و سیم به منظور کمک کردن برای نگه داشتن سینه ها بپوشید.
شما همچنین ممکن است متوجه یک ردیف بخیه یا کلیپس های فلزی بسیار کوچک روی خطوطی که بخیه زده شده است، بشوید. قبل از مرخص شدن از بیمارستان معمولا به شما وقت ملاقاتی داده می شود (حدود پنج روز بعد) تا این پانسمانها را بردارند و بانداژها را سبک کنند. در این مقطع ممکن است بدلیل ورم و خونمردگی پستانها خیلی مطلوب نباشد و بزرگ بودن یا چین و چروکهای احتمالی به دلیل همین مسئله موقتی می باشند و در طی هفته های آینده بهتر خواهند شد.

بعد از عمل جراحی سینه هایتان ورم کرده و کبود خواهدشد. کبودشدگی معمولا 2 الی3 هفته طول می کشد. در حالی که بیشتر ورم سینه تان در طی این مدت از بین خواهد رفت؛ کمی ورم کردگی نامحسوسی ممکن است تا 3 ماه باقی بماند.
بعد از عمل جراحی ممکن است متوجه شوید که سینه ها سفت شده اند، مخصوصا روی لبه های ناحیه ی بریدگی. این به خاطر فرایند جوش خوردن زخم است و درصورت نیاز ماساژهایی که توسط جراح به شما آموزش داده خواهد شد می تواند جهت بهبود سریعتر و رفع سفتی سینه ها مؤثر واقع گردد؛ هر چند ممکن است این وضعیت چند ماه به طول انجامد.
شما باید منتظر باشید که حس پوست اطراف نوک سینه و خود نوک سینه بعد از عمل جراحی کم شوند و این به خاطر شوک عمل جراحی و صدمه ای است که به اعصاب این ناحیه وارد شده است. اگر چه این حالت بعد از چند ماه بهبود پیدا می کند،ولی کرخ شدگی و بی حسی دائمی نیز ممکن است بدنبال آن روی دهد.
بطور معمول سینه ها کمی ناصاف و ناهمگون خواهندشد و در این مورد استثنا برای خانم های دارای سینه های بزرگ وجود ندارد. اگرچه تمام تلاش برای متقارن شدن سینه ها انجام می شود اما همیشه این تقارن به دست نمی آید. عمل جراحی کوچک کردن سینه احتمالا یکی از شایع ترین اعمال زیبایی پستان می باشد. بنابراین بسیار مهم است که شما با جراحتان صحبت کنید، تا ببینید که شناخت کامل از چیزی که می خواهید، دارد یا خیر. تا جایی که ممکن است، سعی کنید منظورتان را طوری بیان کنید که جراح بفهمد که بزرگی یا کوچکی که می خواهید از این عمل جراحی به دست آورید، چقدر است. این کار امکان و احتمال برداشتن بیش از حد یا کمتر از حد لازم را به حد اقل می رساند.
اگرچه روش و تکنیک مورد استفاده توسط دکتر بهترین همخوانی و انسجام ممکن بین دو سینه و نوک سینه را تا حد ممکن تضمین می کند، ولی امکان و احتمال شیردادن از سینه ها بعد از جراحی را تضمین نمی کند.

ایجاد اسکار(جای زخم) پس از اعمال جراحی یک عارضه نمی باشد و یک رویداد عادی محسوب می گردد. در عمل کوچک کردن سینه، جای زخم ها تا اندازه ای به مدت طولانی باقی می مانند و ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد تا التیام یابند.
شما باید انتظار داشته باشید تا جای زخم ها درآغاز قرمز، برجسته و حتی همراه با خارش باشند اما به مرور زمان محو و صاف می شوند. این حالت طبیعی فرایند جوش خوردن زخم می باشد. اگر چه مهم است به یاد داشته باشید که این فرایند ممکن است دو سال طول بکشد تاکامل شود.
ماساژهای روزانه روی جای زخم ها در این دوره ی زمانی توصیه می شود چون این کار باعث سریع و آسان تر شدن این فرایند می شود. اگرچه باید بدانید که یک جراح مسئول در موقعیتی نیست که بتواند ظاهر نهایی زخم ها را پیش بینی کند و مهترین عامل در شکل اسکار بعد از عمل، به استعداد بدن بیمار در مورد ترمیم زخم برمی گردد اگر فرد مستعد به تولید گوشت اضافی باشد عموماً این حالت ایجاد می شود و نمی توان بطور قاطع از آن پیشگیری کرد. با این حال همانطور که ذکر شد ،جای زخم ها کمرنگ می شوند و به مرور زمان بهبود می یابند.

چند روز بعد از انجام عمل جراحی، احتمالا میزان متعارفی درد خواهیدداشت که باید با استفاده از مسکن مناسب کنترل شود. درد معمولا بعد از (4- 5) روز بهبود می یابد.

عمل جراحی کوچک کردن سینه با یک عمل جراحی مناسب توسط یک جراح پلاستیک مجرب، خطرات کمی دارد؛ با این وجود اشکالات خاصی همراه با این عمل و فرایند می تواند رخ دهد. مثل هر عملی، خطر عفونت که مهم نیز هست، همیشه وجود دارد. این خطر با یک روش جراحی دقیق و به کارگیری داروهای پیشگیرانه آنتی بیوتیک هم در زمان عمل جراحی، هم بعد ازآن به حد اقل می رسد. با اینحال علیرغم این کارها، احتمال عفونت نسبتا خفیفی وجود دارد و می تواند در اطراف مکانهای بریدگی بوجود بیاید، اما معمولا در طول یک دوره دو هفته ای فروکش می کند.
خطراتی مانند لخته شدن خون نادر و کم می باشند. ماساژ پاها در حین و بعد از عمل و نیز سریع تر راه رفتن و حرکت کردن بعد از عمل جراحی این خطر را کم میکند.
همانطور که گفته شد بعد از عمل جراحی ورم و التهاب محل عمل مورد انتظار می باشد. وقتی ورم خفیف یا متوسط وجود دارد بدن سریعا آن را مجددا جذب می کند. گهگاهی خونریزی بیش از حد می تواند باعث ایجاد ورم مهمتر و بیشتری شده و خونمردگی (جمع شدن خون زیر پوست) ایجاد شود. اگر این اتفاق افتاد درن تخلیه جراحی برای خارج کردن خونها لازم می باشد ولی در نهایت این مسئله روی نتیجه ی کار تأثیری ندارد.
نوک سینه روی پایه ی بافت اصلی قراردارد و در اکثر بیماران به صورت طبیعی و نرمال همراه با انقباض طبیعی و مقداری حساسیت باقی می ماند. در موارد بسیار نادری بافت اصلی سینه نمی تواند خونرسانی خوبی برای نوک سینه داشته باشد و نمی تواند زیستایی نوک سینه را حفظ کند در نتیجه اطراف نوک سینه باید به مدت طولانی پوشیده بماند تا جوش خوردگی طبیعی رخ دهد.
گاهی ممکن است قسمتی و به ندرت حتی تمام پوست نوک سینه ریزش داشته باشد (به خصوص در افراد سیگاری). در این حالت نوک سینه باید توسط یک فرایند ثانویه بازسازی شود. با استفاده از روشها و تکنیک های جدید و مدرن این اشکال کاملا بعید می باشد.
در طول هفته ی اول بعد از عمل جراحی بعضی بیماران ممکن است قسمتی از زخمشان خوب جوش نخورد و یا حتی خراشیدگی پوست یا پوست رفتگی در هر نقطه از محل های برش داشته باشند. یکی از معمول ترین مکان هایی که این اتفاقات ممکن است رخ دهد جایی است که زخم عمودی به زیر سینه می رسد، این یک اشکال موقت است که در این حالت لازم است پانسمانها مرتب در آغاز عوض شوند. بالاخره کبره زخم در این قسمت بعد از 3 – 4 هفته متعاقبا خواهد افتاد. یک بانداژ با پوشش نرم برای دوره ی کوتاه چند هفته ای احتمال وقوع چنین حالتی را کاهش می دهد.اگرچه مقداری از بین رفتگی پوست در اطراف جای زخم ممکن است روی دهد. در صورت لزوم بعداً عمل جراحی ترمیمی باید صورت گیرد.

عمل جراحی کوچک کردن سینه نسبتا یک عمل جراحی بزرگ و مهم می باشد و همیشه باید به خودی خود به آن اهمیت داد. سعی نکنید سریع شروع به کار کنید. احتمالا چند هفته باید بگذرد تا شما احساس کنید که همه چیز عادی شده است. اگرچه بعضی از افراد بعد از 10 الی 14 روز می توانند کارهای سبک خود را انجام دهند. ولی بعضی دیگر ترجیح می دهند 1 تا 2 هفته بیشتر استراحت کنند.
راه رفتن در 3 تا 4 هفته اول مفید است؛ چون باعث بهبود گردش خون می شود و ورم ایجادشده و احتمالا لخته شدن خون را کاهش می دهد. بلندکردن چیزهای سنگین یا فعالیت و کارهای سخت و دشوار در 6 هفته ی اول بعد از عمل جراحی ممنوع است.
اگر کاری که انجام می دهید ایجاد ناراحتی می کند، پس آن را انجام ندهید!

خلاصه:
جراحی کوچک کردن سینه احتمالا یکی از اعمال جراحی زیبایی است که بیشترین میزان رضایت از عمل را به همراه دارد. این بدان علت است که زنانی که سینه های بیش از حد بزرگ دارند و سالهاست به خاطر تأثیرات آن دچار ناراحتی هستند به راستی آزاد می شوند و کارهایی را که قبل از عمل برایشان سخت و ناراحت کننده بوده، می توانند انجام دهند. به روشهای مختلف این زنان احساس می کنند زندگی جدیدی یافته اند و بنابراین قادرند با مشکلات و مواردی که هر روز برایشان پیش می آید با علاقه و اعتماد به نفس بیشتر بر خورد می کنند.

برگرفته از:

سایت دکتر محمدرضا بیگدلی (فوق تخصص جراحی پلاستیک، زیبایی و ترمیمی)