پرستاران توانمند ICU
بهبودی و سلامت بیماران در بخش (Intensive Care Unit) I.C.U بیش از هرکس و هرچیز در دستان ورزیده و توانمند پرستاران این بخش است. مراقبتهای حساسی که زندگی بیماران به آن وابسته است بیشتر از هرکس توسط پرستاران آموزش دیده و مجرب این بخش انجام می شود. تجربه، مهارت مراقبت در کار و انگیزه و امید پرستاران به بهبود سریع تر و بیشتر بیماران و اقدامات هدفمند و امیدوارانه‌ی آنان عامل اصلی در موفقیت درمان و بازتوانی بیماران I.C.U محسوب می‌شود. پرستاران این بخش در تمام مدت در کنار بیماران هستند و لحظه به لحظه سیر درمان و بهبود آنها را در نظر دارند.
در این مطلب کوتاه آموزشی سعی شده است تا حد امکان وظایف، مسئولیت ها و توانمندی های پرستاران بخش های ویژه بازنگری شود:
وظایف پرستاران در بخش ویژه
اهم وظایف پرستاران در بخش ویژه شامل موارد زیر است:
- پذیرش و تحویل بیماران به طور کامل و تحویل مدارک پزشکی و پرونده آنان
- مانیتورینگ کامل بیماران شامل موارد: ریتم قلبی (HR)، تعداد تنفس RR، پالس اکسی متری SPo2 و Co2 می‌باشد.
- انجام معاینات فیزیکی و ثبت موارد غیرطبیعی
- تعیین سطح هوشیاری
- حفظ و مراقبت از راه هوایی تهویه و اکسیژناسیون و انجام انتوباسیون در موارد اورژانس و ضروری
- آموزش و تشویق بیمار به سرفه و تنفس عمیق
- توجه به آزمایش‌های بیماران و گزارش موارد غیرطبیعی و ضروری در اسرع وقت به پزشک
- همکاری با تیم درمان در انجام فرآیند تشخیص و درمان توانبخشی
- انجام فرایند تغذیه از طریق لوله لولهی گوارشی و تغذیهی وریدی با دستور پزشک (T.P.N)
- اجرای اصول مراقبت و همکاری در جداسازی بیماران از ونتیلاتور
- مانیتورینگ قلب و تشخیص آریتمی‌های مختلف و اطلاع به پزشک و در صورت لزوم انجام اقدامات فوری در صورت بروز آریتمی‌های خطرناک
- انجام حمایت‌های روانشناختی از بیمار و خانواده‌اش
- تعیین نیازهای آموزشی و مشاوره با بیمار و خانواده و ارائه‌ی آموزش‌های لازم جهت مراقبت از خود
- آرام‌سازی محیط فیزیکی و کنترل دما و نور، سروصدای محیط و تأمین شرایط جهت آرام سازی بیمار
- انجام مراقبتهای پرستاری ویژه هنگام بروز اختلالات شعوری همچون هذیان و بیقراری
وظیفه و مهارت مورد نیاز پرستاران بخش ICU
در این قسمت چند وظیفه و مهارت مهم و مورد نیاز پرستاران بخش ICU را مورد بررسی بیشتر قرار می دهیم:
ساکشن بیمار در بخش ICU
انجام ساکشن ترشحات راه های تنفسی بسیار مهم و دارای اهمیت ویژه در این بخش است. در بیماران اینتوبه امکان خروج ترشحات ریوی توسط سرفه وجود ندارد، لذا باید ساکشن ترشحات داخل تراشه انجام شود. ساکشن نازوتراکیال (از طریق بینی–تراشه) باید دقیق و طبق اصول زیر باشد:
- قبل از انجام ساکشن باید دستها به طور کامل شستشو شود.
- از ساکشن غیرضروری اجتناب شود زیرا باعث زخمی‌شدن و تحریک مخاط مجاری تنفسی می‌شود.
- نحوه‌ی کار باید برای بیماران هوشیار توضیح داده شود.
- جهت جلوگیری از آسپیراسیون، پوزیشن بیماران جهت ساکشن نازوتراکیال باید ۴۵ درجه باشد. جهت ساکشن بیشتر ازسوند نلاتون شماره ۱۴ استفاده شود. به طور کلی قطر سوند ساکشن باید کمتر از ۱ قطر لولهی تراشه‌ی بیمار باشد. جهت جلوگیری ازهیپوکسی و آتلکتازی در ضمن ساکشن بیماران بهتر است ۳ تا ۵ تنفس با اکسیژن ۱۰۰% و آمبوبگ (مخصوص خود بیمار) بیماران راهیپرونتیله وهیپراکسیژنه کرد.
- انتهای لولهی ساکشن باید با یک گاز استریل گرفته شود. هنگام واردکردن سوند نباید ساکشن برقرار باشد. سرسوند ساکشن با سرم نرمال سالین مرطوب شود. سرسوند نلاتون باید به آرامی و بدون فشارآوردن بیش ازحد به صورت دورانی به پائین رانده شود.
- ساکشن نباید بیش از ۱۰ تا ۱۵ ثانیه طول بکشد.
- هنگام خارج ساختن سوند نلاتون باید همچنان به صورت دورانی انجام شود.
- زمان بین هر بار ساکشن باید حداقل ۲۰ تا ۳۰ ثانیه باشد.
- بعد از ساکشن نمودن بیمار مجدداً توسط آمبوبگ متصل به اکسیژن هیپرونتیله شود.
- اگر ترشحات غلیظ و چسبنده باشد می‌توان ۲ تا ۳ میلی‌متر سرم نرمال سالین به داخل لولهی تراشه ریخته پس از ۳ تا ۴ تهویه با آمبوبگ مجدداً اقدام به ساکشن شود.
- اگر بیمار پنومونی یا عفونت فونت شدید ریوی دارد. نباید از تهویه با آمبوبگ استفاده شود زیرا باعث پخش عفونت در سراسر ریه می‌شود.
- درصورتی که بیمار تحت PEEP (فشار مثبت انتهای بازدمی در ونتیلاتور) قرارداشته باشد باید دفعات و زمان ساکشن نمودن را به حداقل رساند.
- در صورت بروز PVC باید ساکشن نمودن را متوقف نمود و بعد از اکسیژناسیون و برطرف شدن آریتمی مجدداً اقدام به ساکشن شود.
مراقبت از پوست بیمار
یکی دیگر از وظایف پرستار در بخش ICU برنامه‌ریزی و اجرا و ارزیابی برنامه‌ی مراقبت از پوست و بررسی اختلالات حسی و حرکتی جهت پیشگیری از عوارض بی‌حرکتی می‌باشد. در صورت بروز زخم فشاری (زخم بستر) سریعاً باید جهت درمان و پیشگیری از توسعه‌ی زخم اقدامات لازم انجام شود.
زخم بستر در بیماران بخش ICU به دلیل عدم توانایی در حرکت دادن اعضای بدن خود، موجب تحت فشار قرارگرفتن زخم در قسمتی از پوست بدن که مابین بافت و سطوح خارجی یا بافت دیگری از بدن قرار دارد می‌شود. زخم بستر در حقیقت ناحیه‌ی نکروزه‌یی است که در نتیجه‌ی فقدان جریان خون کافی به آن ناحیه در اثر فشار بیش از فشار طبیعی مویرگها به مدت طولانی بر سطح پوست ایجاد می‌شود. زخم فشاری به سختی قابل درمان است و با افزایش میزان مرگ و میر بیماران همراه است.
اقداماتی که پرستاران می‌توانند در پیشگیری از زخم بستر انجام دهند شامل موارد زیر است:
- بهترین درمان زخم فشاری پیشگیری از آن است.
- توجه به عواملی که باعث تشدید زخم می‌شود که شامل بی‌حرکتی، کاهش تحرک، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع، اختلالات گردش خون و عدم تغذیهی مناسب است.
- روزانه پوست بیماران بررسی شود خصوصاً نواحی که تحت فشار است. رطوبت و تعریق نیز باعث تشدید زخم بستر می‌شود.
بهترین درمان پرستاری شامل موارد زیر است:
- تغییر وضعیت بیماران هر ۲ ساعت یک بار.
- استفاده از بالش یا فوم در نواحی برجسته‌ی استخوانی.
- سر تخت بیمار در صورت امکان در کمترین میزان سطح باشد.
- در گزارش پرستاری Stage زخم ذکر شود.
- Stag I: پوست سالم ولی قرمز که با فشار به رنگ سفید درنمی‌آید.
- Stag II: گسترش زخم به اپیدرم با دهانه‌ی کم عمق (کم عمق)
- Stag III: گرفتاری تمام صفحات پوست
این مطلب آموزشی ادامه دارد…
مطالب مرتبط
دیدگاهتان را بنویسید
این سایت، با هدف ارتقای دانش پرستاران، معرفی توانمندی های آنها و نیز دسترسی آزاد عموم بویژه دانشجویان و شاغلین حرفه پرستاری و پیراپرستاری به مطالب روز و مورد نیاز علمی، راه اندازی شده است.
