مراقبتهای پرستاری در تومورهای استخوانی

مراقبتهای پرستاری در بیماران با تومورهای استخوانی با توجه به شایعترین مشکلاتی که ممکن است برای بیمار پیش بیاید به شرح زیر در نظر گرفته می شود:

الف- کنترل درد:

(1) پرستار سعی میکند افکار و احساسات و ادراکات گزارش شده از بیمار در رابطه با درد ناشی از تومور استخوانی را شناسایی نماید.

(2) پرستار به روش های ابراز درد بیماران به دیگران توجه کافی دارد.

(3) پرستار باید با همکاری بیمار مؤثرترین برنامه درمانی را برای کنترل درد تدوین کند.

(4) از داروهای مسکن داخل وریدی و یا اپی دورال قبل از اعمال جراحی استفاده می شود.

(5) از ضد دردهای خوراکی به صورت مخدر و غیرمخدر برای تسکین درد کفایت می کند.

(6) اشعه درمانی خارجی و رادیو ایزوترپ های سیستمیک می تواند برای کنترل درد مورد استفاده قرار گیرد.

ب- پیشگیری از شکستگی های مرضی:

تومورهای استخوانی باعث تضعیف استخوان می شوند تا آنجا که حتی فعالیتهای معمولی بیماران نیز می تواند منجر به شکستگی استخوان ها شود بنابراین:

(1) پرستار باید هنگام ارائه مراقبتهای پرستاری حمایت کافی از استخوان درگیر داشته یاشد.

(2) برای حفاظت بیشتر از استخوانها می تواند از وسایل حمایتی مثل آتل استفاده کند.

(3) ممکن است برای بیمار روش جراحی انتخاب شود مثل اصلاح به روش باز با فیکساسیون داخلی و تعویض مفصل تا از شکستگی های مرضی پیشگیری شود.

(4) پرستار نحوه استفاده صحیح از وسایل کمکی و همچنین چگونگی تقویت اندامهای سالم را به بیمار یاد می دهد.

ج- تقویت مهارتهای تطابقی:

(1) پرستار، بیمار و خانواده اش را تشویق می کند که نگرانی ها، عقاید و احساساتشان بازگو کنند.

(2) آنها برای کنار آمدن با ضربه روحی ناشی از تومور بدخیم استخوانی، به حمایت نیاز دارند.

(3) گاهی برای ارائه کمکهای روانشناختی اختصاصی، لازم  است بیمار به یک روانپزشک، پرستار روانکار، مشاوره یا روحانی ارجاع داده شود.

د- تقویت اعتماد به نفس بیمار:

(1) پرستار، نحوه برخورد بیمار را با تغییراتی که به دنبال جراحی و احتمالاً قطع عضو به وجود می آید بررسی می کند.

(2) لازم است به شکلی واقع گرایانه، به بیمار درباره آینده و از سرگیری فعالیتها و مسئولیتهای اجتماعی اش دلگرمی داد و او را تشویق کرد  که در مراقبت از خود و فعالیتهای اجتماعی و برنامه ریزی برای فعالیتهای روزانه اش شرکت کند.

(3) پرستار به او کمک می کند تا در حد امکان در برنامه درمانی شرکت کند چون این باعث تقویت اعتماد به نفس، خودشناختی و احساس دخالت و کنترل در زندگی می شود.

ه- تأخیر در التیام زخم:

به علت ترومای بافتی به دنبال جراحی، پرتو درمانی قبلی، تغذیه ناکافی یا عفونت ممکن است التیام زخم با تأخیر انجام گیرد.

(1) برای بهبود خونرسانی بافتی، پرستار فشار روی محل زخم را به حداقل می رساند.

(2) پانسمان استریل و غیرفشاری باعث تسریع فرایند التیام می شود.

 (3) کنترل و گزارش یافته ها، به انجام اقدامات لازم برای برقراری ثبات داخلی و ترمیم زخم کمک می کند.

(4) تغییر وضعیت بدن بیمار به طور مرتب و مکرر، خطر بروز گسیختگی پوست ناشی از فشار را کاهش می دهد.

(5) گاه استفاده از تختهای مواج برای جلوگیری از گسیختگی پوست  و تسریع التیام زخم لازم می شود.

و- تغذیه ناکافی:

به علت بی اشتهایی، تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی یا پرتو درمانی لازم بیمار تغذیه کافی داشته باشد تا فرایند ترمیم زخم تسریع یابد.

(1) داروهای ضد تهوع و روشهای آرام سازی باعث کاهش عوارض گوارشی می شوند.

(2) برای کنترل استوماتیت (التهاب مخاط دهان) می توان از دهان شویه های بی حس کننده و ضد قارچی استفاده کرد.

(3) هیدراسیون کافی بیمار ضرورت دارد.

(4) برای دستیابی به تغذیه مناسب، استفاده از مکملهای تغذیه ای یا تغذیه کامل وریدی توصیه می شود.

ز- پیشگیری از استئومیلیت و عفونت زخم ها:

(1) برای کاهش میزان بروز استئومیلیت و عفونت زخم ها از آنتی بیوتیک ها جهت پیشگیری استفاده می شود.

(2) هنگام تعویض پانسمان، اصول استریل به دقت رعایت می گردد.

(3) هنگام التیام ضایعه، لازم است از سایر عفونتها (مثل عفونت دستگاه تنفسی) که ممکن  است با انتشار خونی سبب استئومیلت گردند، جلوگیری کرد.

(4) شمارش گلبولهای سفید در بیماران تحت درمان شیمی درمانی به طور مرتب کنترل شود.

(5) به بیماران توصیه می شود که از تماس با مبتلایان به سرماخوردگی و سایر عفونتها خودداری کند.

ح- پیشگیری از هایپر کلسمی:

عارضه خطرناک سرطان استخوان هایپر کلسمی است که با ضعف عضلانی، بی اشتهایی، تهوع و استفراغ و یبوست، تغییرات EKG به صورت کوتاه شدن فاصله GT و قطعه ST، برادی کاردی بنابراین کنترل مرتب کلسیم سرم از اهمیت زیادی برخوردار است و باید رژیم غذایی این افراد محدودیت کلسیم داشته باشد.