سرطان دهانه رحم

سرطان دهانه رحم زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی،خارج از کنترل بدن بر روی دهانه رحم رشد می‌کنند. دهانه رحم پایین‌ترین بخش رحم است که به مجرای حلقوی تناسلی زن موسوم به مهبل رحم یا واژن باز می‌شود. سرطان دهانه رحم اغلب می‌تواند با موفقیت درمان شود البته به این شرط که زود شناسایی و تشخیص داده شود. این بیماری معمولا در مراحل اولیه از طریق آزمایش غربالگری، مانند آزمایش پاپ اسمیر، (آزمایش نمونه‌برداری از دهانه رحم) شناسایی می‌شود.

سرطان دهانه رحم اغلب اوقات ناشی از یک ویروس به نام ویروس پاپیلومای انسانی Human papilloma virus یا HPV است که در صورت برقراری تماس جنسی با ناقل آن ممکن است HPV را دریافت کنید. انواع بسیاری از ویروس HPV وجوددارد. همه انواع HPV  عامل سرطان دهانه رحم نیستند. بعضی از آنها باعث زگیل اندام تناسلی می‌شوند، اما انواع دیگر ممکن است هیچ نشانه یا عارضه‌ای نداشته باشند.

اکثر بزرگسالان در برخی موارد با HPV آلوده شده‌اند. این عفونت ممکن است خود به خود از بین برود. اما گاهی اوقات می‌تواند باعث زگیل‌های تناسلی شده و یا منجر به سرطان دهانه رحم شود. به همین دلیل آزمایشات غربالگری سرطان گردن رحم  برای زنان بسیار مهم هستند. یک آزمایش پاپ اسمیر می‌تواند تغییرات در سلول‌های رحم قبل از تبدیل شدن به سرطان را مشخص کند. اگر این وضعیت در مراحل اولیه تشخیص داده شده و درمان شود، ممکن است بتوانید از سرطان دهانه رحم جلوگیری کنید.

تغییرات غیرطبیعی سلول‌های گردنی به ندرت علایمی ایجاد می‌کنند. اما اگر این تغییرات سلولی به سرطان دهانه رحم منجر شود؛ ممکن است علائمی داشته باشد. علائم سرطان دهانه رحم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خونریزی از مهبل که طبیعی نیست، مانند خونریزی بین دوره‌های قاعدگی، پس از تماس جنسی یا بعد از یائسگی.
• درد در شکم یا پایین‌تر از لگن.
• درد در طول رابطه جنسی.
• ترشحات غیرطبیعی واژن.

به عنوان بخشی از معاینه لگن، ممکن است یک آزمایش پاپ اسمیر داشته باشید. در طی یک آزمایش پاپ اسمیر، پزشک یک نمونه کوچک از سلول‌های گردن رحم شما را جهت بررسی تغییرات سلولی، برمی‌دارد. اگر این آزمایش نشان‌دهنده تغییرات غیرطبیعی سلول باشد، پزشک شما ممکن است سایر آزمایشات را انجام دهد تا سلول‌های پیش سرطانی یا سرطانی بر روی دهانه رحم شما را جستجو کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است یک آزمایش پاپ اسمیر و تکه‌برداری نمونه‌ای از بافت (بیوپسی) را در صورت بروز علائم سرطان دهانه رحم، مانند خونریزی پس از زایمان، انجام دهد.

درمان در بیشتر مراحل سرطان گردن رحم شامل موارد زیر است:

• جراحی، مانند هیسترکتومی و حذف گره‌های لنفاوی لگنی یا بدون حذف هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپی.
• شیمی درمانی
• پرتودرمانی

بیشتر بدانیم: آشنایی با داروهای رایج شیمی درمانی و مراقبتهای پرستاری آن

بسته به میزان رشد سرطان، شما ممکن است یک یا چند درمان داشته باشید و ممکن است ترکیبی از روشهای درمانی مختلف برای شما تجویز شود. اگر کاندید هیسترکتومی (برداشتن رحم) شوید؛ شما دیگر قادر نخواهیدبود که فرزندی بدنیا بیاورید. اما هیسترکتومی همیشه لازم نیست، به ویژه هنگامی که سرطان در مراحل ابتدایی باشد.

باید مطلع باشید که سرطان دهانه رحم می‌تواند زندگی شما را تغییر دهد. ممکن است احساس کنید که دنیای شما متحول شده است و شما کنترل زندگی خود را از دست داده‌اید. صحبت کردن با خانواده، دوستان و یا یک مشاور واقعا می‌تواند کمک کننده باشد. در مورد گروه‌های حمایت از پزشک یا پرستار خود کمک بخواهید و یا با انجمن سرطان محل اقامت خود در تماس باشید.

آزمایش پاپ اسمیر می‌تواند تغییرات سلول‌های گردن رحمی را که می‌تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود تشخیص دهد. آزمایش‌های پاپ اسمیر معمولی تقریبا همیشه این تغییرات را قبل از اینکه به سرطان تبدیل شوند، نشان می‌دهند. مهم است که پس از هر نتیجه غیرطبیعی پاپ اسمیر، جهت کنترل به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانید تغییرات غیرطبیعی سلول را درمان کنید. این ممکن است به پیشگیری از ابتلا به سرطان گردن رحم کمک کند.

همچنین واکسن HPV برای خانم‌های 9 تا 45 ساله تاییدشده‌است. این واکسن در برابر دو نوع HPV  که بیشتر موارد سرطان دهانه رحم را ایجاد می‌کنند؛ می‌تواند محافظت‌کننده باشد. واکسن HPV همچنین برای سنین 27 تا 45 ساله توصیه می‌شود. واکسن HPV برای مردان 9 تا 26 سال نیز توصیه می‌شود.

توصیه‌های واکسن HPV ممکن است در استان یا کشور شما متفاوت باشد. برای پیداکردن توصیه‌های واکسن HPV در منطقه خود، با پزشک یا وزارت بهداشت کشور خود تماس بگیرید.

بطور خلاصه ویروسی که باعث سرطان دهانه رحم می‌شود از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. بهترین راه برای جلوگیری از انتقال عفونت‌های جنسی این است که با افراد مبتلا رابطه جنسی نداشته باشید و از کاندوم استفاده کنید.

ترجمه از:

مژده مهدی‌پور (کارشناس پرستاری)

منبع:

برای مشاهده منبع مقاله فیلترشکن خود را روشن و اینجا را کلیک کنید.