انیمیشن زایمان سزارین

در صورت وجود هر یک از شرایط زیر ممکن است قبل از زایمان پزشک شما تشخیص دهد که به زایمان سزارین نیاز دارید:

عدم تناسب سفالوپلویک یا  CPD: این اصطلاح به معنای آن است که سر یا بدن کودک برای عبور ایمن از لگن مادر بسیار بزرگ است یا لگن مادر برای به دنیا آوردن نوزادی با اندازه طبیعی بسیار کوچک است.

زایمان سزارین قبلی: اگرچه امکان زایمان طبیعی بعد از سزارین قبلی وجود دارد، اما برای همه زنان این امکان وجود ندارد. نوع برش رحم و خطر پارگی رحم از جمله عوامل تاثیرگذار بر نیاز به عمل سزارین هستند.

حاملگی چند قلو: اگرچه اغلب می‌توان دوقلوها را به صورت واژینال به دنیا آورد، با این حال دو یا چند نوزاد ممکن است نیاز به زایمان سزارین داشته باشند.

جنین عرضی: نوزاد در حالت افقی یا پهلو در رحم قرار دارد. در این شرایط همیشه از زایمان سزارین استفاده می‌شود.

اگر هر یک از شرایط زیر در حین زایمان ایجاد شود، ممکن است به یک زایمان سزارین برنامه ریزی نشده نیاز باشد:

    عدم پیشرفت زایمان: در این حالت، دهانه رحم شروع به گشاد شدن می‌کند و قبل از گشاد شدن کامل زن متوقف می‌شود، یا حرکت نوزاد در کانال زایمان متوقف می‌شود.

    فشرده سازی بند ناف: بند ناف دور گردن یا بدن نوزاد حلقه می‌شود یا بین سر نوزاد و لگن مادر گیر می کند.

    افتادگی بند ناف: بند ناف قبل از این که نوزاد از دهانه رحم خارج شود.

وضعیت نامناسب جنین: در طول زایمان، کودک ممکن است مشکلاتی داشته باشد که باعث ضربان قلب نامنظم می‌شود. ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که کودک دیگر نمی‌تواند زایمان را تحمل کند و زایمان سزارین ضروری است.

بیشتر بخوانید: سزارین، علل، مزایا، معایب و عوارض

• از شما خواسته می‌شود که آیا با این روش رضایت دارید یا خیر، و در برخی بیمارستان‌ها ممکن است از شما خواسته شود که یک فرم رضایت نامه را امضا کنید.
• متخصص بیهوشی در مورد نوع بیهوشی مورد استفاده صحبت خواهد کرد.
• فشار خون، نبض و دمای شما اندازه گیری می‌شود.
• موهای ناحیه اطراف برش کوتاه می‌شوند.
• از یک کاتتر برای خالی نگه داشتن مثانه شما استفاده می‌شود.
• برای شما دستگاه مانیتور قلب و فشار خون اعمال می‌شود.

در شروع عمل، بیهوشی انجام می‌شود و از یک پرده یا پرده استریل برای محافظت از محیط استریل محل برش استفاده می شود. سپس شکم شما با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز می‌شود و ممکن است یک ماسک اکسیژن روی دهان و بینی‌تان قرار دهند تا اکسیژن رسانی به نوزاد افزایش یابد.

سپس پزشک از طریق پوست شما و دیواره شکم برشی ایجاد می‌کند. پزشک ممکن است از یک برش عمودی یا عرضی استفاده کند. سپس یک برش 3 تا 4 اینچی در دیواره رحم ایجاد می‌شود و پزشک از طریق برش‌ها نوزاد را خارج می کند. سپس بعد از بریدن بند ناف، جفت برداشته شده و برش‌ها بسته می‌شوند.

سزارین یک روش جراحی است و ممکن است به بهبودی طولانی تری نسبت به زایمان طبیعی نیاز داشته باشد. با این حال، زنانی که تحت یک زایمان سخت و طولانی قرار گرفته اند – و زایمان طبیعی دارند، ممکن است نسبت به کسانی که تحت عمل سزارین قرار می گیرند، بهبودی طولانی تری داشته باشند. بسته به شرایط شما، احتمالا بین دو تا سه روز در بیمارستان خواهید ماند.

اکثر زنانی که زایمان سزارین داشته‌اند ممکن است در بارداری بعدی بتوانند زایمان طبیعی داشته باشند. درصورت وجود هریک از شرایط زیر شانس زایمان طبیعی بعد از سزارین افزایش می‌یابد:

• در حین سزارین یک برش عرضی کم در رحم شما ایجاد شود.
• لگن شما آنقدر کوچک نیست که بتواند نوزادی با اندازه طبیعی را در خود جای دهد.
• حاملگی چند قلو ندارید.