دانلود فایل مهارتهای ارتباطی (از مجموعه دوره های الزامی اعتباربخشی)

ارتباط عبارت است از فرایند انتقال پیام از فرستنده به گیرنده مشروط بر آنکه محتوای مورد انتقال از فرستنده به گیرنده منتقل شود.

در ببن گروه های درمانی و بهداشتی تنها گروهی که ارتباط مستقیم و طولانی با مددجو دارد گروه پرستاری مستقر در بیمارستان است. در علم پرستاری برقراری ارتباط بین پرستار و بیمار هسته اساسی را تشکیل می دهد. این ارتباط از نوع حرفه ای بوده و بر اساس اعتماد و احترام متقابل بیان شده است.

در منابع مختلف اجزای متفاوتی را برای ارتباط ذکر نموده اند که در جدیدترین منابع از این اجزاء تشکیل شده است:

۱- فرستنده پیام

۲- گیرنده پیام

۳- پیام

۴- بازخورد (فیدبک)

۵- کانال ارتباطی

سطوح ارتباط:

ارتباط درونی : که با اسامی نظیر” سخن با خود”،”کلام درونی”،”راهنمای درونی”،تفکر درونی”و گفتگوی درونی نامیده میشود.

ارتباط بین فردی: ارتباطی که بین دو نفر یا در یک گروه کوچک واقع می شود.

ارتباط عمومی: ارتباط یک فرد با گروههای بزرگ است.

اشکال ارتباط:

ارتباط کلامی: ارتباط کلامی تبادل اطلاعات با استفاده از کلمات می باشد که شامل کلمات نوشتاری و هم گفتاری است. ارتباط کلامی وابسته به زبان است.

در ارتباط کلامی اجزای نقش داشته و هر کدام از اینها به نوبه خود بر ارتباط کلامی تاثیر گذارند:

– واژه ها: برای مثال زبان کودک با بزرگسال متفاوت است.یا در فرهنگهای مختلف معانی متفاوتی از کلمات استنباط می شود.

– معنی صریح و ضمنی: مثلا کلمه کد در پزشکی یک معنی را دارد و در مفهوم عام معنی دیگری دارد.

– سرعت: ارتباط کلامی زمانی موفق خواهد بود که با سرعت و آهنگ مناسب بیان شود.

– فشار روی کلمات: تن صدا تاثیر فراوان بر معنی پیام دارد و احساسات نیز بر تن صدا موثر است.

وضوح و اختصار: عباراتی نظیر” فهمیدی “یا”خوب “در پایان هر جمله باعث کاهش وضوح پیام می شود . جملات بایستی ساده باشد.گاهی هم برعکس بیان یک کلمه ساده نظیر” بله “به عنوان پاسخ کوتاه نشانه توجه شما به بیمار است.

– زمان و مربوط بودن.

ارتباط غیرکلامی: ارتباط غیر کلامی شامل پاسخ های فیزیکی از قبیل حالا ت چهره،دست ها،حرکات وتماس چشمی است که چه همراه با صحبت مورد استفاده قرار گیرند و چه نگیرند، معنی آنچه را که میگوییم تحت تاثیر قرار می دهند . علائم زبانی غیر کلامی، احساسات و نگرشهای مارا نسبت به سایرین آشکار می سازند. گاهی به این روش، زبان بدن هم می گویند.

عوامل و رفتارها و پاسخهای کمک کننده به برقراری ارتباط:

۱- تکرار کلمات کلیدی

۲- پاسخهای کوتاه

۳- سکوت

۴- لمس

۵- بازتاب احساسات

۶- استفاده از سوالات باز

۷- درخواست برای روشنی و وضوح

۸- یافتن راه حلها

۹- دادن اطلاعات

۱۰ – گوش دادن به بیمار

۱۱ – رعایت ادب و احترام و مهربانی

۱۲ – رازداری پرستار

۱۳ – جلب اعتماد بیمار با درستی

۱۴ – در دسترس بودن و اجتناب نکردن از بیمار

۱۵ – همدلی نه همدردی

۱۶ – آرزو و تشویق

۱۷ – شوخی

۱۸ – درک حساسیتهای فرهنگی و جنسی

۱۹ – گرمی و دوستی

۲۰ – شایستگی و هدفمندی در ارائه مراقبت

۲۱ – محیط راحت

۲۲ – حفظ بیمار محوری و نه فعالیت محوری

۲۳ – حفظ تن مناسب صدا

۲۴ – داشتن اطلاعات مناسب در هنگام گفتگو با بیمار

۲۵ – قابلیت انعطاف در گفتگو با بیمار

موانع برقراری ارتباط:

۱- قوت قلب بیجا

۲- پاسخ های کلیشه ای و تکراری

۳- خصومت و گرفتن حالت تدافعی

۴- تحمیل ارزشها

۵- نصیحت کردن

۶- کنجکاوی

۷- تحقیر نمودن

۸- طرد کردن

۹- عدم درک بیمار

۱۰ – ناتوانی در گوشدادن

۱۱ – عبارات داوری کننده

۱۲ – تغییر دادن موضوع

۱۳ – بدگویی و شایعه و تخلف در رازداری

۱۴ – گوش دادن بی توجه

۱۵ – بحث

۱۶ – پاسخ مثبت در بعضی مواقع

اعضای محترم سایت جهت دانلود رایگان فایل PDF این مجموعه آموزشی روی لینک زیر کلیک نمایند:

دانلود فایل PDF مجموعه آموزشی مهارت های ارتباط با بیمار مطابق سنجه های اعتباربخشی